Κινηματογράφος: Η Ιστορία μιας ομάδας

«Ομάδα: Σύνολο δύο ή περισσότερων ατόμων που αλληλεπιδρούν για την επίτευξη ενός κοινού στόχου. Τα μέλη μιας ομάδας γνωρίζουν ότι ανήκουν στην ομάδα, μοιράζονται κοινά πιστεύω και αποδέχονται συγκεκριμένους κανόνες».
Μάλιστα. Αυτό λέει ο ορισμός της ομάδας. Από την άλλη ο Νιόνιος να διατείνεται ότι «ιστορία γράφουν οι παρέες». Θαυμάσια! Άρα -συμπεραίνω η ξανθιά- μια ομάδα θα μπορούσε να είναι και μια παρέα. Μάλιστα -δεύτερη φορά...
Αυτά διάβαζα κι εγώ και προσπαθούσα να βγάλω ένα συμπέρασμα ανθρώπινο και κοινωνιολογικά αποδεκτό που θα είναι παράλληλα και κατανοητό σε ενήλικες εκπαιδευόμενους στο πλαίσιο της Κοινωνικής και Πολιτικής Αγωγής.
Το βάρυνα ε; Όχι θα απαντήσω! Προσπαθώντας να σχεδιάσω το μάθημα έκατσα αναπαυτικά στον καναπέ μου και άρχισα να σκέφτομαι τα περί ομάδων... ομάδες τροφίμων, ομάδες αίματος, ομάδες αθλητικές, ομάδες κοινωνικές, ομάδες πολιτικές... Ωπ ωπ... είπα «κοινωνικές»; Και η απάντηση ήταν μπροστά μου... Τελικά, ναι ... η μυωπία μου είναι παροιμιώδης! Μα η απάντηση βρισκόταν στο κινητό μου, στον υπολογιστή μου, στο τάμπλετ που δεν έχω! Και η απάντηση λέγεται «Κινηματογράφος»!
Τι είναι κινηματογράφος; Χα! Σιγά μη μπλέξω με περαιτέρω ορισμούς! Όχι αγαπητή μου φίλη και λατρευτέ μου φίλε! Μη φοβού! Ορισμοί τέλος...! Τέλος..;;; Χμ...
Όταν λοιπόν βρήκα τη λύση στο πρόβλημα μου, άναψα ένα τσιγάρο, ξάπλωσα στον καναπέ και άρχισα να πηγαίνω... πίσω... εμπρός πίσω!
Ένας χρόνος πριν.. σωτήριον έτος 2018. Μήνας Μάιος. Αρχές. Τρία άτομα ενώνουν την αγάπη τους και δημιουργούν μια νέα ομάδα στο Facebook. H ομάδα αυτή χρειαζόταν όνομα. Και το όνομα αυτής «Κινηματογράφος». Τρία άτομα που ως στόχο είχαν και έχουν την ανάπτυξη της αλληλεπίδρασης με ό,τι παρακολουθείται σε οθόνη είτε μεγάλη είτε μικρή. Πολύ δασκαλίστικο, ε; Το φτιάχνω αμέσως, μη μου αγχώνεσαι!
Τρεις ψυχές ενώνονται και από την ένωση προκύπτει η μαγεία. Γιατί αυτή η ομάδα είναι μαγεία. Ξέρεις, αν παρακολουθείς το blog μου, ότι τα περιεχόμενα είναι απολύτως αληθή καθώς απεχθάνομαι το ψέμα. Απόψε, λοιπόν, αποφάσισα να γράψω για κάτι πολύ ξεχωριστό. Για τρία πλάσματα και δύο φίλους.
Θα μου επιτρέψεις να σου τους συστήσω. Πρόκειται για τους δημιουργούς Μαρία Βασιλείου, George Petroman και Takis Stanley Kubrick και για τα πλέον αγαπημένα μέλη Anna Galiatsatou και Χάιδος Καράμπελας. Οι άνθρωποι αυτοί είναι οι πέντε λόγοι που συντελούν στην προσωπική μου ευεξία!
Με την ανάρτηση αφισών ταινιών ελληνικού και διεθνούς κινηματογράφου, την ανάρτηση αποσπασμάτων ελληνικών και ξένων σειρών αλλά και τηλεοπτικών ανεπανάληπτων στιγμών, τα πληκτρολόγια παίρνουν φωτιά!

Ξεκινάει δειλά ως μια απλή ανάρτηση και μετά ακολουθούν τα σχόλια... και κάπως έτσι ξεκινάμε να μιλάμε για μια σκηνή και το φτάνουμε στην εποχή του μπαρόκ. Γιατί μπορούμε αγαπητοί μου φίλοι αναγνώστες. Ο καθένας με την προσωπικότητα του. Ο καθένας με το χαρακτηριστικό του ύφος. Ο καθένας με το προσωπικό του γούστο. (Αυτό είναι αλληλεπίδραση! Άρα ο ορισμός της ομάδος επιτυγχάνεται).
Σχολιάζουμε, τρολάρουμε ο ένας τον άλλον και δημιουργούμε θαυμάσιες διεξόδους-οάσεις από το πήξιμο της δουλειάς... Είναι παράθυρο ο «Κινηματογράφος». Είναι πως να το πω... ελεύθερη ζώνη αναπνοής. Ξέρεις ότι θα εκφραστείς όπως επιθυμείς χωρίς να έχεις το άγχος της κρίσης. Ο θεριστής είναι persona non grata σ αυτήν την ομάδα. Πάμε στα πρόσωπα;;;; Έλα και θα καταλάβεις...
Μαρία Βασιλείου: Ακούει και στο Mrs. Oldman, Mrs Gary Oldman βεβαίως βεβαίως... Εξαιρετική κοπέλα! Με το χιούμορ της, με το μπρίο της και την αιώνια λατρεία της που δεν είναι άλλη από τον κύριο Όλντμαν. Τον γνωστό. Το Γκάρυ καλέ... αποκλείεται να μην τον έχεις ερωτευτεί ως Δράκουλα (πως μπορεί με τόσο μαλλί και νύχι... έχει το θαυμασμό μου). Το Μαράκι, λοιπόν, αγαπάει τα πάντα. Λατρεύει τον ελληνικό κινηματογράφο όσο και τον Γκάρυ. Εντάξει.... διαφορετικό είδος αγάπης. Η κα Βασιλείου είναι ηθοποιός με απίστευτο χιούμορ. Τρόπος κατάκτησης της; Αγαπημένε μου Γκάρυ. Τρόπος να σε μισήσει: Όλντμαν; Ποιος είναι αυτός; Τρόπος να σε ειρωνευτεί; Ο Ντάνιελ Ντέι Λούις είναι καλύτερος του Γκάρυ. Αν θα μπορούσα να της κάνω ένα δώρο θα ήταν να της φέρω το Γκάρυ. Μαράκι μου είναι λίγος για σένα. Τραγικός! Η Μαρία κάνει ευαίσθητες αναρτήσεις. Δεν είναι πολύ του αίματος εκτός αν δαγκώνει ποιος άλλος...;;; Για μάντεψε...
George Petroman: Εδώ στάση. Χρωστάω πολλά σ' αυτόν τον κύριο. Ακριβώς τι δε θα σου πω αλλά θα σου πω ότι ένα από τα βασικά είναι που με έβαλε σ' αυτή την ομάδα. Υπέροχος. Ένας άλλος Νονός. «Act like a man» και «Victory loves preparation» οι αγαπημένες του φράσεις. Αν τον ρωτήσεις τι ομάδα είναι θα σου απαντήσει Marvel και αν τον ρωτήσεις για τον αγαπημένο του ήρωα θα σου πει κάτι σε Κορλεόνε και Σταρκ, Τόνι Σταρκ. Τρελαίνεται για τον Ταραντίνο με το Pulp Fiction να είναι η αγαπημένη του «Ταραντινιά» αλλά τώρα τελευταία ανακαλύπτει τις κλασικές. Είναι μανιώδης Μαρβελάκιας και φυσικά αγαπά και το Casa de Papel και κυρίως τον Μπερλίν. Από κωμικά μπορείς να τον αποκαλείς και Κέιτο ή Κλουζώ. Και εκεί που ανεβάζει όλα αυτά, μπορεί να σου πετάξει και το «Σπίτι των Πνευμάτων» κι εσύ απλά ψάχνεις να βρεις από που σου ρθε. Γεμάτο εκπλήξεις αυτό το αγόρι...
Takis Stanley Kubrick: Ακούει και στο jefe, ενίοτε και στο jefito querido. Είναι το big boss. Γι αυτό και τον άφησα τελευταίο από τους τρεις. Τι να πεις. Αγαπημένος του σκηνοθέτης ο Σακελλάριος! -εντάξει χέφε ένα αστειάκι έκανα... συγνώμη-. Ο Κιούμπρικ βέβαια! Και ο Άλφρεντ ο Χίτσκοκ! Αυτοί με τα Μάτια Ερμητικά Κλειστά, με τα Πουλιά, το Ψυχώ και αλίμονο αλίμονο το Κουρδιστό Πορτοκάλι. Ο Τάκης είναι ο κινηματογράφος. Αν υπάρχει κάποιος που μπορεί να βρει περίεργα είναι αυτός (και ο Τζωρτζ εννοείται). Του αρέσουν τα Όσκαρς και πολύ θα ήθελα να τον δω να σκηνοθετεί. Έχει μια άλλη οπτική. Και βγαίνει. Περιφρουρεί την ομάδα και δεν του αρέσει οποιοσδήποτε υπαινιγμός και ειρωνεία που αφορά σε προσωπικές επιλογές και ρατσισμούς. Θα σε μπλοκάρει αν υπερβείς τα εσκαμμένα ή αν γίνεις προσβλητικός (ουπς! κοινό χαρακτηριστικό και των τριών).
Είναι οι τρεις διαχειριστές μας. Οι ιππότες του Κάμελοτ (=ο Κινηματογράφος). Δεν τους απασχολεί τι είναι σινεφίλ, δεν τους αφορά η κουλτούρα. Και δεν τους αφορά, διότι την έχουν. Διότι έχουν την ποιότητα να δέχονται όλες τις απόψεις. Διότι έχουν την παιδεία και την καλλιέργεια να χωρούν τα πάντα. Να τσαλακώνονται. Να αποκαλύπτονται μέσα από τα σχόλια. Να ξεδιπλώνονται. Να ζουν. Να γίνονται ένα με τα μέλη. Ωπ! Αυτό δεν είναι παρέα; (δεύτερο στοιχείο αλληλεπίδρασης).
Και επειδή η ομάδα είναι και τα μέλη της δεν θα ήτο δυνατό να γράψω χωρίς να αναφέρω αγαπημένα μου μέλη. Την κυρία Γαλιατσάτου και τον κύριο Καράμπελα (το καλλιτεχνικό του... ).
Anna Galiatsatou: η υπέροχη συνονόματη. «Καλημερουδέισον» γράφει, βάζει και καρδούλες και ξεκινά... αγαπημένη της ώρα κυρίως το πρωί. Η παρουσία της αισθητή. Λατρεμένη της η Αλίκη και αγαπημένος της ο Ροβέρτος ο Ντάουνι ο Τζούνιορ. Δροσερή, καλλιτεχνική με άριστη γνώση τοπικών διαλέκτων με αδυναμία στα Στερεοελλαδήτικα. Λατρεμένη. Την αγαπώ. Δεν αντέχει το ζαβό -βλπ Λεονάρντο ντι Κάπριο. Δεν ανέχεται τον Γκόσλινγκ. Χιούμορ, γέλιο, τρέλα. Με την Άννα ξεκινάμε τη συζήτηση στην οποία παρεμβαίνει η Μαρία και ακολουθούν οι δύο κύριοι και ο τρίτος που έπεται. Και εκεί γινόμαστε υλικό για πρωινή εκπομπή. Η Άννα είναι ηθοποιός. Το Σαββατοκύριακο ανεβάζουν με την κυρία Βασιλείου Όλτνμαν την παράσταση 12 Ένορκοι στην Ηλιούπολη. Μην την χάσεις! Απογευματάκι Σαββάτου στις 19:00 τι κάνεις;;; Φυσικά δίνεις το παρών να χειροκροτήσεις τις δύο κυρίες. Αν μπορούσα να ζωγραφίσω την Άννα θα της έβαζα ένα τεράστιο λουλούδι και ένα τιτανομέγιστο χαμόγελο.
Χάιδος Καράμπελας: χιούμορ ανυπέρβλητο, φωτογραφία ασύλληπτη και πνεύμα ανήσυχο. Τι άλλο να θέλει αυτή η ομάδα... ερωτώ! Αλήθεια! Μας ενημερώνει για τις παγκόσμιες μέρες, αγαπά τον Τύριον και τον Βάρυς από το Game of Thrones και αγαπάει τις καλές ταινίες από όπου κι αν προέρχονται. Σχόλια ολιγόλογα, αυτοσαρκασμός, χαμόγελο. Αγαπημένες του ώρες οι πρωινές και ίσως οι απογευματινές. Ευαίσθητος. Στενοχωρήθηκε με τον Τσουμπάκα (όποιος κι αν είναι αυτός.. .E NAI ΛΟΙΠΟΝ! ΔΕΝ ΕΧΩ ΔΕΙ STAR WARS) αλλά λογικά θα το ξεπεράσει. Τι να πω... χους εις χουν αγαπητέ μου Χάιδο... Μην κλαις διότι τι είναι ο άνθρωπος (ελπίζω να ήταν άνθρωπος δλδ)...
Όπως καταλαβαίνεις αγαπημένη μου φίλη και λατρευτέ μου φίλε, αυτή η ομάδα είναι σωτήρια. Είναι σωσίβιο. Λέμβος. Όαση. Ομάδα SOS. Σώζει ζωές. Πολυλειτουργική. Εκεί ξεσπάμε, εκεί μιλάμε, εκεί γνωριζόμαστε.
Ξέρεις ποιο είναι το αστείο; Ότι πριν από αυτό δεν πίστευα ότι σε μια ομάδα αγνώστων θα μπορούσες να μιλάς για φίλους. Ότι θα μπορούσες να περάσεις καλά χωρίς προσωπεία. Χωρίς υποκρισίες. Ότι θα υπήρχε χώρος αναπνοής. Ότι στο αχανές Φατσοβιβλίο θα μπορούσε να σταθεί κάτι αληθινό. Κάτι αυθεντικό.
Κι όμως υπάρχει. Ο Κινηματογράφος και τα πέντε αυτά πρόσωπα. Πέντε πρόσωπα που όχι μόνο πραγματώνουν τον ορισμό της ομάδας αλλά ξέρουν να γίνονται παρέα. Ξέρουν και μπορούν να διασκεδάζουν και να αλληλεπιδρούν χωρίς κομπλεξισμούς, χωρίς μάσκες.
Γράφω και τόση ώρα που γράφω χαμογελάω. Χαμογελάω γιατί όλο αυτό είναι χαρά. Είναι τιμή να είσαι μέλος του Κινηματογράφου. Είναι όμορφο να διαπιστώνεται ακρίβεια μέσα στη γενική φτήνια. Είναι παρήγορη η ύπαρξη τέτοιων ατόμων και ομάδων. Α ρε Νιόνιο. Πάντα με συγκινούσε το τραγούδι σου αλλά ναι έχεις δίκιο.. Ο Κινηματογράφος είναι η παρέα που θα γράψει ιστορία. Και ξέρεις γιατί; Διότι έχει ήδη αρχίσει να τη γράφει μέσα μας...

Η μάστιγα που λέγεται «Ευγένεια»

Αποκλείεται να εξηγείται αλλιώς... Δυστυχώς πρόκειται για μάστιγα! Ακριβώς όπως το ορίζει το μέγα πλήθος: κάτι αρνητικό που εξαπλώνεται με ταχύτατους ρυθμούς, όπως τα ναρκωτικά. Μόνο έτσι μπορεί να εξηγηθεί το κυνηγητό για την κατάργηση της ευγένειας. Μόνο έτσι τεκμηριώνεται όλο αυτό το πράγμα που συναντάμε καθημερινά! Και φυσικά έχει επακόλουθα... Ποια είναι αυτά; Ευθύς αμέσως θα σου πω!
Έχεις παρατηρήσει αγαπητή φίλη και υπέροχε φίλε ότι η λέξη «Καλημέρα» έχει αρχίσει να εξαλείφεται ακόμα και να δαιμονοποιείται;;; Έχει πέσει υπό την υποψία σου -όπως θα σου έλεγε ο θρυλικός Ζήκος- ότι το «ευχαριστώ» και το «παρακαλώ» τείνουν να συγκαταλεγούν στις λέξεις για την καρτέλα; Μιλάς στον Πληθυντικό σε κάποιον άγνωστο και προσπαθεί να καταλάβει από που του ήρθε! Σαν να τον χτύπησες με το σφυρί του Θωρ! Ή το άλλο; Παραχωρείς τη σειρά σου ή τη θέση σου σε κάποιον και σε κοιτάει λες και βλέπει μπροστά του τον Τόνι Σταρκ αυτοπροσώπως! -συγγνώμη για τις αναφορές στη Marvel αλλά τους έμαθα προσφάτως και έπαθα μια ταύτιση.
Παντού κυριεύει η αγένεια. Η αγένεια και η ομοιομορφία. Καταργούμε το μοναδικό για να υπαχθούμε σε ένα μαζικό. Πλέον δεν είμαστε η Άννα, η Μαρία, η Αφροξυλάνθη, ο Μάνος, ο Νίκος αλλά «ο μαλάκας». Μια λέξη για όλα. Ένα βλέμμα για όλα. Μια συμπεριφορά για όλα.
Σα να το κάνουμε επίτηδες. Προσβάλλουμε πρώτοι για να μην μας προσβάλλουν, γινόμαστε δεικτικοί, μιλάμε στον Ενικό και χειρονομούμε σαν να μην υπάρχει αύριο. Κάποιος μου είχε πει κάποτε ότι είμαι τόσο ευγενική που καταντώ αγενής. Ναι. Το δέχομαι. Ένας φύσει αγενής δεν μπορεί να υπερτερεί του ευγενούς άρα θα πρέπει να τον κατεβάσει στο δικό του επίπεδο. Το δέχομαι. Και πορεύομαι με την ανάγωγη ευγένεια μου! -σε σακάτεψα τώρα, έτσι;;;;
Ειλικρινά έχω κουραστεί! Έχω κουραστεί να αντιμετωπίζω ανθρώπους που ενώ θεωρούν και τοποθετούν τον εαυτό τους σε ένα σημείο, φέρονται όπως θέλουν. Συνήθως οι αγενείς είναι κομπλεξικοί. Έχουν και μια έκρηξη μεγαλείου, όπως έλεγε ένας πεφωτισμένος Δάσκαλός μου στη Δημοσιογραφία. Και το βλέπεις. Και εκεί που γελάς ξαφνικά θες να κλάψεις. Αυτό το αμήχανο σημείο που δεν ξέρεις που σταματά ο οίκτος στον αγενή και που αρχίζει ο θυμός. Έλα τώρα αγαπημένη μου φίλη και λατρεμένε μου φίλε να δεις ποιες καταστάσεις με βγάζουν -ευτυχώς όχι κυριολεκτικά- από τα ρούχα μου:
Σούπερ Μάρκετ: Το πρόβλημα αρχίζει στις ουρές. Όταν ο πίσω κοιτάει το καλαθάκι του μπροστινού του και σχολιάζει. Τι σχολιάζει; Έλα που δεν ξέρεις! Από το ότι ψώνισε κάτι σε προσφορά μέχρι ότι θέλει να κάνει δίαιτα. Δε σου χει τύχει; Σε πάω πάσο και σε αλλάζω κατηγορία μένοντας όμως στην ουρά. Όταν κάποιος έχει δύο πράγματα κι εσύ ένα καλάθι τίγκα. Δεν αφήνεις τον καταναλωτή με τα δύο προϊόντα να διευκολυνθεί ο άνθρωπος. Όοοοοοχι βέβαια. Στέκεσαι εκεί. Περήφανη/-ος που θα περιμένει ένα δίωρο για να βάλεις τα πραγματάκια σου σε σακούλα. Ωπ! Τι θωρούν τα τσακίρικά μου μάτια?! Μια βασίλισσα! Έναν Κόμη! Είναι οι άνθρωποι εκείνοι που παρατούν το καλαθάκι τους μπροστά ή παραπλεύρως του ταμείου, διότι οι ταμίες έχουν καθήκον να μαζεύουν. Ε τι τώρα; Παίζουμε; Έλα τώρα που θα καταδεχθούν να επιστρέψουν το καλάθι εκεί που το βρήκαν. Όχι αγάπη μου. Δεν θα χαλάσουν τα χεράκια τους. Απαπαπαπαπα!!! Το μόνο που επιστρέφουν είναι το καρότσι κι αυτό για να πάρουν το ευρώ πίσω.

Καλημέρα σας! Αυτό ειλικρινά μπορεί να με στείλει! Βλέπεις έναν άνθρωπο του λες καλημέρα κι αυτός φαίνεται ακούει «κακημέρα, σκότωσα τη μανούλα και τον πατερούλη σας» ή οτιδήποτε. Και έρχομαι να ρωτήσω η ξανθιά, υπάρχει κάτι κακό σ' αυτή τη λέξη; Υπάρχει κάποιο κωδικοποιημένο μήνυμα; Είναι το καινούργιο Hotel California; Είναι κάτι που ταυτίζεται με την Εκκλησία του Σατανά απεταξάμην;;; Σας παρακαλώ, αν γνωρίζετε κάτι σχετικό, ενημερώστε διά σχολίου ή τηλεφώνου! Υπόχρεη θα είμαι!
Ψιτ, κοπελιά Εντάξει! Όμορφα, σένια! Σούπερ! Τι να σχολιάσω; Το ψιτ;;; Λες και φωνάζεις το γατί ή το κοπελιά λες και φωνάζεις κι εγώ δεν ξέρω τι;;; Συνήθως είναι αντρικές προσφωνήσεις. Άντρες που μυρίζουν βαρβατίλα και που για να κάνουν το κομμάτι τους στην μαντάμ που συνοδεύουν -σίγουρα δεν καταλαβαίνουν τι γράφω...- προσφωνούν έτσι την σερβιτόρα. Να σου πω κάτι; Κάτι τέτοιες στιγμές θα προτιμούσα ένα παλαμάκι με τη λέξη «κατάστημα». Είναι πιο ντεκλαρέ από το ψιτ κοπελιά... Τράτζικ!
Ενικός-Πληθυντικός: Μια ομορφιά μια πανδαισία! Όταν σου μιλούν στον Πληθυντικό προσφωνώντας σε κυρία + Όνομα πχ κυρία Άννα. Δεν έχω καλύτερο... Νομίζω ότι κάπου έχει χαθεί η μπάλα. Πλέον ο Πληθυντικός τείνει να πεθάνει! Ο καημένος είναι στην Εντατική και περιμένει τον Ντόκτορ Χάουζ να τον βοηθήσει. Πλέον οι ηλικιωμένοι άνθρωποι είναι όλοι ένα. Τραγικό. Άσε που προσφωνούνται ως «θεία/θείος». Από που κι ως που η δική μου γιαγιά θα πρέπει να είναι και γιαγιά όλου του κόσμου δεν το κατάλαβα ποτέ.
Κλουζώ: Αααααααα δεν ξέρεις το σύνδρομο του Κλουζώ;;; Μου το χαλάς! Είναι όταν μπαίνεις σε ένα σπίτι που το περνάς ακτινογραφία και λες και τη γνώμη σου! Κοίτα παράδειγμα «με ποια λογική έχεις βάλει την τηλεόραση μέσα στη μέση του τοίχου; Θυμίζει Ιερά Τράπεζα. Γιατί δεν έχεις φωτιστικά; Μοιάζει άδειο» και εκεί είναι που του δίνεις το Άγιο Δισκοπότηρο στην κεφάλα και τον στέλνεις με υποτροφία στα Επείγοντα. Δεν παρατηρούμε υπερέντονα ένα νέο σπίτι. Δεν μας νοιάζει αν ο οικοδεσπότης (=αυτός που μας υποδέχεται στο χώρο του/οικοδέσποινα το θηλυκό του) έχει ξεσκονίσει/σκουπίσει... μας ενδιαφέρει να πηγαίνουμε για να περνάμε όμορφα.
Ευχαριστώ - Παρακαλώ κααααααααααααααααααλα... Το ευχαριστώ έχει γίνει φχαριστώ και το παρακαλώ είναι σαν την Χαρά.. .Αγνοείται! Θες περαιτέρω ανάλυση;;;; Θες;;; Το φαντάστηκα!
Ναιιιιιιιιιιι/Ναι Αγαπητοί μου συμπολίτες εκπέμπουμε SOS/ALERT: Μαζί με το Παρακαλώ αγνοείται και το Ορίστε! Ναι ναι αγνοούνται αμφότερα εδώ και περίπου μια δεκαετία. Όταν χάθηκαν κατείχαν περίοπτη θέση. Το ορίστε συνηθίζετο ως απόκριση σε ονομαστικό κάλεσμα και ενίοτε ως απάντηση τηλεφωνικής απόκρισης. Έκτοτε, όταν κάποιος άλλος σηκώνει το ακουστικό ακούγεται ένα βαρύ και μακρόσυρτο ναιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιι λες και σου κάνει και χάρη. Φυσικά μετά το ναι ακολουθεί ο Ενικός, έπεται το σύνδρομο Κλουζώ και καταλήγει στο κοπελιά. Μη σου τύχει. Βάλιουμ μετά τα τηλέφωνα!!!
Τελικά ξέρεις τι καταλαβαίνω;;; Ότι η αγένεια βολεύει. Σου δείχνει το δρόμο. Σε βάζει στο σύνολο. Και το αγαπάς τόσο πολύ το σύνολο. Αυτό το ζωώδες σύνολο που απλά καταστρατηγεί αντί να επαναφέρει. Καταργεί αντί να διαμορφώσει. Είναι τόσο απλό να είμαστε ευγενείς. Αν το καλοσκεφτείς είναι απλά λεξούλες. Εύκολες! Αλήθεια σου λέω!!! Αν δε με πιστεύεις, δοκίμασέ το!!! Είμαι σίγουρη θα σε βγάλει ασπροπρόσωπο! Κάντο και πες μου τα αποτελέσματα... Θα περιμένω ;)