10 Εβδομάδες 16 πρόσωπα...

Μέσα Ιουνίου. Στο γραφείο καταφθάνει ένας εκπρόσωπος του ΟΑΕΔ με ένα τεράστιο κόκκινο ντοσιέ. «Εδώ θα βρείτε τα ονόματα των ενδιαφερομένων», λέει και αφήνει σε εμάς την επικοινωνία με τους επίδοξους Σεφ. Βαρύ το ντοσιέ. Πολύ βαρύ. Και μέσα ονόματα. Πολλά ονόματα. Ονόματα, βιογραφικά, πιστοποιητικά υγείας... Χαμός. Και κάπως έτσι αρχίζει το ταξίδι. Πρώτη φάση τηλεφωνική επικοινωνία. Φωνές άλλες αγουροξυπνημένες, άλλες βαριεστημένες, άλλες πρόθυμες και άλλες έκπληκτες. Δεύτερη φάση η συνάντηση στο σχολείο. Επιτέλους οι φωνές απέκτησαν εικόνα... λιγάκι πιο ξεκάθαρη αφού οι φωτογραφίες στα βιογραφικά ήταν λιγουλάκι... θολές...
Και κάπως έτσι φτάσαμε στην τελική λίστα με τα 16 άτομα που για 10 εβδομάδες θα παρακολουθούσαν ένα ακόμη έτος ως μετεκπαίδευση στη Μαγειρική...
02 Οκτωβρίου και στο προαύλιο του σχολείου μαζεμένοι 16 άνθρωποι ετερόκλητοι. Άνθρωποι που φαινομενικά δεν είχαν καμία απολύτως σχέση μεταξύ τους. Κι όμως... Οι 16 αυτές προσωπικότητες κατάφεραν και δημιούργησαν ένα υπέροχο σύνολο. Έγιναν ένα και μεγαλούργησαν... Εξέφρασαν ανησυχίες, εξέφρασαν συναισθήματα... Και με έκαναν πολλές φορές να συγκινηθώ... Τι να θυμηθώ... Το πόσο συνεπείς ήταν στα Γερμανικά; Μάλιστα ήθελαν και εργασίες για το σπίτι... Τον σταυρό μου έκανα.. Τις έφερναν κιόλας... με τσιμπούσα να δω αν ήταν αληθές. Κυρίως όμως εξελίχθηκαν. Άρχισαν να φέρονται σαν καλοκουρδισμένη ορχήστρα...  Πριν σας τους συστήσω θα ήθελα να τους ευχαριστήσω... Διότι μοιραστήκαμε στιγμές... Διότι δημιουργήσαμε αναμνήσεις... Διότι φτιάξαμε μια οικογένεια.. Και επειδή γνωρίζω ότι έχετε περιέργεια ας σας τους συστήσω...

Άντζελα Βράπι. Από το Αίγιο. Η κοπέλα που με το γράμμα /γ/ έχει μια ιδιαίτερη σχέση. Μόνιμα χαμογελαστή. Μόνιμα πρόθυμη. Μόνιμα με έναν οίστρο να σημειώνει. Τα πάντα. Ό,τι ακούει, ό,τι βλέπει. Γράφει. Μανιωδώς. Υπέροχη όταν βγάζει παρατσούκλια, καθώς έχει μια δυσκολία να θυμάται ονόματα. Ιδίως όταν αυτά ξεκινούν από το «Παπά-»... Οκ Άντζελα... Δεν θα πω παραπάνω. Το υπόσχομαι. Αγαπητή από όλους. Είχε πλάκα όταν έπαιζε. Ακόμα περισσότερη όταν η ίδια αγανακτούσε. Ενίοτε ακούει και στο όνομα «αγαπημένη» καθώς ήταν η αγαπημένη μιας καθηγήτριας, ονόματα δεν αποκαλύπτω.
Αν σε συμπαθεί την έχεις. Αν δεν σε συμπαθεί απλά θα το καταλάβεις. Δεν θα ασχοληθεί. Δεν αγαπάει τη μικροπρέπεια. Έτσι είναι η Άντζελα. Ααααα... Αγαπημένος της προορισμός τα Καλάβρυτα. Εκεί ξέρει να πάει, διότι με την Αθήνα... γι αλλού πήγαινε αλλού κατέληγε κι αλλού έφτανε... Παρόλα αυτά την αγαπώ... Αν ήταν τραγούδι θα ήταν κάτι γρήγορο και απαλό ταυτόχρονα... Της χαρίζω το Love theme από την ταινία «Σινεμά ο Παράδεισος» https://www.youtube.com/watch?v=qMgTCtSxOHE

Διονύσης Δημόπουλος. Από Αθήνα. Το παλικάρι με το κράνος. Το παλικάρι το ακριβοθώρητο. Τις πρώτες μέρες ρωτούσαμε ωσάν άλλες γοργόνες «Ωρέ μην είδατε τον Διονύση τον Δημόπουλο; Τον εκ Πύργου ορμώμενο;» Μηδ ο βαρκάρης τον απάντησε μηδ κάποιος άλλος. Μετά είπε να μας κάνει τη χάρη και να λαμπρύνει το πρόγραμμα με την παρουσία του. Το παλικάρι δεν έχει σταματημό. Μπορεί να μιλάει και να ρωτάει και να μιλάει και να ρωτάει ασταμάτητα... Ένα μάθημα μόνος του... Αλήθεια. Ευτυχώς πάντως που έβγαλε εκείνο το σκούφο του Αρχιμάγειρα... Δεν αντεχόταν ως θέαμα. Μετά έγινε πιο γήινος... Εναρμονίστηκε. Και έφτασε να γίνει αναπόσπαστο μέρος αυτού του συνόλου. Ένα παιδί με υγιείς ανησυχίες... με ωραίο λόγο... αν δεν ήταν μάγειρας θα μπορούσε να είναι ρήτορας... Και τι ρήτορας... Αθώοι οι πελάτες... Αν ήταν ταινία θα ήταν πρωταγωνιστής στο «Swing Kids»... https://www.youtube.com/watch?v=UJG5xJ993rw


Γεωργία Καρύτσα. Εξ Αγρινίου ορμώμενη. Γεωργία Καρύτσα έγραψα; Λάθος... Μέγιστο... Η κοπέλα είναι Στρουμφάκι. Κάτι μεταξύ Στρουμφίτας και Μελένιου. Τους αγαπάει όλους. Δεν απευθύνεται στους άλλους με τα ονόματά τους. Αντ' αυτών τους αποκαλεί «μωρό μου», «αγάπη μου» ενώ παράλληλα θα μπορούσε πάρα πολύ εύκολα να κάνει καριέρα ως Αγκαλίτσας. Φωνή ψιλή και λεπτή σαν τη φιγούρα της. Αντοχές μεγάλες και τσιρίδα... Στα ταλέντα της το ξεμάτιασμα και οι ροζ/κόκκινες/μπορντό τούφες στο πίσω μέρος του κεφαλιού της. Απίστευτη απλά. Δεν είχε κακό λόγο. Απλά δεν θέλεις να πέσεις στο στοματάκι της. Αγαπάει πάρα πολύ το πριντ σκρίν... Και τον κινηματογράφο αλλά όχι τα θρίλερ. Αν πρωταγωνιστούσε σε ταινία θα ήταν το «Ωραία μου Κυρία»... Μελένια μου https://www.youtube.com/watch?v=7Ezy50aY6Bg&list=RD7Ezy50aY6Bg

Μάλιστα. Νίκος Καραπετιάν. Με καταγωγή από Αρμενία και τόπο διαμονής τη Λάρισα. Ο Νικολάκης ή Νίκος ή Νικόλας ή απλά Αμόρε... Ο άνθρωπος με το μόνιμο άγχος «Κυρία πότε θα μάθουμε Γερμανικά»... Γλυκούλης... Ο Καραπετιάν λοιπόν... Δεν είναι τυχαίο τα πολλά ονόματα... Ερχόταν, καθόταν τοίχο κι έγερνε στην πλώρη... Αλλά πάντα παρών... Μεγάλο ταλέντο... Δημιουργικός και λάτρης της ταχύτητας. Αγαπάει τα αυτοκόλλητα γιατί κάθε ανήρ έχει και την ευαίσθητη πλευρά του... Ταινία; Το Αμόρε; Φυσικά τον «Νονό»... Τι; Δεν του μοιάζει...; https://www.youtube.com/watch?v=HWqKPWO5T4o

Παρασκευή Κουρούκα. Από Αγιά Λάρισας. Η πετίτ της τάξης. Η αθόρυβη... Έντονη προσωπικότητα και τεράστια δύναμη και δυναμική. Τόσο δυναμική που ίσως και η ίδια τρομάζει και αδυνατεί να συνηδειτοποιήσει. Ευαίσθητη. Πολύ και απόλυτα. Χαρακτήρας έξοχος. Πρόθυμη. Αγαπάει τα διαλείμματα. Δεν αντέχει τα μακρόσυρτα και φαίνεται από τη μουσική που ακούει. Σιδηρόπουλος, Ρότινγκ Κράιστ, Νάιτστάκερ και κάτι άλλοι... Ζει στο δικό της ατομικό σύμπαν αλλά σας πληροφορώ ότι είναι εξαιρετικά γειωμένη στην πραγματικότητα... Ταλέντο στο σκίτσο... Ταλέντο στο να απομακρύνει όποιον δεν χωράει στο σύμπαν της. Το κορίτσι αυτό θα σταδιοδρομήσει στην Κυλλήνη μαζί με το Αμόρε... Αχ και να μουν από μια μεριά να τα χαζεύω... Θα μπορούσε πολύ εύκολα να πρωταγωνιστεί στο «Δωμάτιο με Θέα» κι ας της έρχεται ντουβρουτζάς με τα ρομαντικά... Κουρούκα από μένα δεν κρύβεσαι...χα! https://www.youtube.com/watch?v=AUU1mdn-btc

Βασίλης Κορομπίλιας. Αθήνα. Μάλιστα. Ο άνθρωπος που αν ήταν στρουμφ θα ήταν ο Γκρινιάρης... Ή ο κινητούλης αφού το κινητό ήταν η φυσική προέκταση του εαυτού του. Το αγόρι αυτό έχει απασχοληθεί σε κέτερινγκ και είναι περήφανος. Και πολύ καλά κάνει. Αγαπά πολύ τη σπανακόπιτα ενώ δεν τον είδα ποτέ με καφέ. Χμ... Αλήθεια, γιατί δεν πίνεις καφέ; Οι απορίες του και οι ατάκες του έχουν γράψει στο συλλογικό ασυνείδητο της τάξης... Μάντρες, παιδιά και άλλα πολλά... Θα ήταν έξοχος κωμίστας... Αν πρωταγωνιστούσε σε ταινία αυτή θα ήταν «O ροζ πάνθηρας»  https://www.youtube.com/watch?v=paWt-vWYbyU

Γιάννα Λαπάνι. Αθήνα. Εκτός από τη Μαγειρική, το κορίτσι αυτό έχει και πτυχίο Ιταλικής Φιλολογίας. Αμέ... Πολύπλευρο ταλέντο. Η Γιάννα είναι οξύνους. Θα μου επιτρέψει όμως να πω ότι είναι και λιγουλάκι σνομπ... Όταν δεν χωνεύει κάποιον δεν το δείχνει απλά... το αποτυπώνει και λεκτικά... Αγαπά τους αυστηρούς Σεφ δεν αντέχει τον παραλογισμό του Δημοσίου και είναι μόνιμα σε μια έκτακτη νευρική κατάσταση και συνεχώς μπουρδουκλωμένη σε σκέψεις... Και προφανώς αν ήταν σταρ θα ήταν η Σκάρλετ στο «Όσα παίρνει ο άνεμος» https://www.youtube.com/watch?v=6qr25F9t6Es

Ladies and gentlement proudly present Nikos Nakos. Ο Νίκος μας. Κι αυτόν μαύρα μάτια κάναμε να τον δούμε. Ήρθε. Κάθισε. Επιφυλακτικός όσο δεν πάει. Δημιουργικός όσο δεν πάει. Ένα θα σου πω φίλη/φίλε αναγνώστη. Έφτιαξε ένα ριζότο που έβαλε κάτι με μανιτάρια (ντουξέλ νομίζω) και αρωμάτισε κάτι που δεν θυμάμαι με κινέζικο τσάι και σανδαλόξυλο... Νταξ. Παράδεισος απλά. Το παλικάρι το αργοπορημένο λατρεύει Φάτα Μοργκάνα και Ηλεκτρικό Θησέα. Εναλλακτικός και κλασικός ροκάς. Αν δεν ξέρει δεν μιλάει. Οι ατάκες του παροιμιώδεις. Ταινία;;; Χα... Νικόλα... The Kite Runner https://www.youtube.com/watch?v=xPDwFv_AjPU γιατί είναι και ευαισθητούλης και ευσυγκίνητος...

Ρούλα Ράπτη. Από Αγρίνιο. Παρθένος στο ζώδιο και στη συμπεριφορά θα προσθέσω. Η Ρούλα είναι εξαιρετικά ακριβής. Εξαιρετικά ήσυχη... μπα... ΄Οταν δεν της αρέσει κάτι που κάνεις δεν υπάρχει περίπτωση να μην στο πει. Όχι απλά θα το πει αλλά θα το κάνει έντονο. Για να ναι σίγουρη ότι θα το καταλάβεις. Απεχθάνεται τη δηθενιά. Απεχθάνεται ανθρώπους που προτάσσουν το εγώ. Προσπαθεί να μάθει από τις συνθήκες. Θα ακούσει αλλά πριν πράξει θα το «κουμπώσει» πάνω της. Θα ναι απόλυτα σίγουρη. Ευτυχώς δεν είναι ντουβάρι. Είναι διαλλακτική όταν θέλει γιατί αν δεν θέλει μην ελπίζεις. Που θα πρωταγωνιστούσε...; Μα φυσικά στο «Σπίτι των Πνευμάτων» https://www.youtube.com/watch?v=00qRoIS6jM8&list=PL5924F5F6872D096B

Γιώργος Σιδηρόπουλος. Από τις Σάπες. Κι επειδή δεν ξέρεις θα σου πω ότι είναι κοντά στην Αλεξανδρούπολη. Τεμέτερον για... Ήσυχος -στην αρχή. Αμίλητος -ως τα μέσα του προγράμματος. Μετά ξεδίπλωσε τα ταλέντα του. Ο Γιώργος είναι από τους τύπους που φαινομενικά είναι στον κόσμο τους μέχρι που ξαφνικά θα πετάξουν μια ατάκα που ακούγοντάς την θα λυθείς στα γέλια. Και η ατάκα θα είναι ακριβέστατη. Τρελή μούρη. Ένα ελάττωμα. Είναι ΑΕΚτζής. Γιατί Γιώργο μου; Γιατί;;; Θα μπορούσα να τον δω ως άλλο Ρικ στην Καζαμπλάνκα... https://www.youtube.com/watch?v=d22CiKMPpaY

Παρασκευή Τζαμαλή... Τι να πεις τώρα. Η Παρασκευή. Μόνιμα χαμογελαστή, τσαχπίνα, τσαούσα όταν χρειάζεται και αδυναμία των περισσότερων. Διακριτική με μια τσάντα γεμάτη μπισκότα. Τη Ράπτη δεν την έφτανε (η Ράπτη είναι το κορίτσι περίπτερο...) αλλά κατέβαλε μεγάλες προσπάθειες να την συναγωνιστεί. Η Τζαμαλή από το Αγρίνιο. Η Τζαμαλή που και λίγο μαμά έγινε και ταλέντο ανέδειξε και χαρακτήρα. Έχει ένα τρόπο να σε γλυκαίνει αυτό το κορίτσι. Στενοχωρημένη δεν θα την δεις. Αγαπάει πολύ τα χάπι εντ... Παρασκευή κι εγώ... Γι αυτό θα ήθελα να σε δω να παίρνεις «Πρωινό στα Τίφανις» https://www.youtube.com/watch?v=Q7SI7N22k_A

Δημήτρης Σαλιάι. Ο Μήτσος μου. Λιγομίλητος. Σοβαρός. Σίγουρος. Με χιούμορ. Εχέμυθος εκτός κι αν πιει λιγάκι... Του το συγχωρούμε όμως διότι είναι εξόχως ευγενής. Κι ας αγαπάει τα λουκάνικα (εεεε;) -είναι αστειάκι μεταξύ μας αυτό-. Ο Δημήτρης μας είναι από τα παιδιά που όταν ακούει καλά λογάκια για το άτομό του κοκκινίζουν τα μαγουλάκια του. Γλυκούλης όσο δεν πάει και φοβερά πρόθυμος. Κύριος ρε παιδί μου. Είναι είναι... Τώρα πρέπει να του βρω ταινία ε; Χμ... Νομίζω Μήτσε ότι θα ήσουν υπέροχος ως πρωταγωνιστής σε μια αγαπημένη μου «Τα Καλά Παιδιά» https://www.youtube.com/watch?v=8jZQZb8gCiI

Χριστίνα Χάβο από το Φρύνι Λευκάδας. Το Χριστινάκι με την κοτσίδα που πήγαινε πέρα δώθε και τούμπαλιν. Η Χριστίνα που αγαπάει τη μαγειρική αλλά μπορεί να μπερδέψει την κόκκινη σάλτσα με το ταμπάσκο ή διάφορα άλλα. Η Χριστίνα μας αγαπάει να συντάσσει με το εγώ ενώ παράλληλα στα εργαστήρια τραγουδούσε. Πολυτάλαντο πλάσμα. Αν δεν την κερδίσουν οι κουζίνες θα την κερδίσει σίγουρα το μικρόφωνο... Ωστόσο θα ήθελα να σε δω στο «Φθινόπωρο στη Νέα Υόρκη» https://www.youtube.com/watch?v=Z1tTDcNZ6Bc

Σωκράτης Νταλταγιάννης από Αθήνα. Ο άνθρωπος που αρέσκεται σε σεμινάρια μοριακής κουζίνας. Αγαπάει τη μαγειρική και έχει φινέτσα. Του αρέσουν πιάτα από την Ιταλική κουζίνα. Κύριος. Όταν δεν μιλάει με τους διπλανούς ή τους πίσω. Ήσυχος. Μπορεί να μιλήσει σε όλους. Σε όλους όμως. Και έχει την ικανότητα να φέρνει αυτούς τους όλους κοντά σου. Όσο άσχετοι ή ζαβοί είναι. Κατά τα άλλα ευγενής. Του αρέσει και η κοινωνική κριτική στην οποία όμως είναι εξαιρετικά ακριβής. Θα ήθελα πάρα πολύ να τον δω σε μιούζικαλ... Σωκράτη μου,«Τραγουδώντας στη Βροχή» στο ρόλο του Φράνκι -Σινάτρα- https://www.youtube.com/watch?v=D1ZYhVpdXbQ

H Ξένια μας. Ένα πλάσμα υπερευαίσθητο. Ένα πλάσμα που αγαπάει να εκφράζεται με έναν αποκλειστικά δικό της τρόπο. Που ξεδιπλώνεται εκεί που αισθάνεται ασφάλεια. Είναι ωραίο αυτό. Η Ξένια θα μπορούσε να πρωταγωνιστεί σε ένα παιδικό παραμύθι. Να κάνει την καλή νεράιδα που βοηθάει παιδάκια. Γι αυτό Ξένια μου θα ήθελα να σε δω στην «Σταχτοπούτα» αλλά όχι στο ρόλο της νεράιδας αλλά σε εκείνον της πρωταγωνίστριας... https://www.youtube.com/watch?v=Zye-4GGANzw

Ευθύμιος ή Θέμης Ντοκόπουλος για το τέλος. Ο άνθρωπος που προσπαθεί να είναι ζεν αλλά δεν τα πολυκαταφέρνει. Ο Θέμης έχει πλάκα. Έχει ευαισθησίες. Έχει και τρωτά σημεία αλλά δεν είναι της παρούσης. Άλλωστε όλοι μας έχουμε. Τι να πεις για τον Θέμη. Τον άνθρωπο που τα βρίσκει όλα υπέροχα και ουδέν αρνητικό σχόλιο έχει να κάνει. Γι αυτό και εγώ θα του χαρίσω την ταινία «Μια βόλτα στα σύννεφα» https://www.youtube.com/watch?v=_n5DWvcW0Z8


Το κείμενο αυτό είναι αφιερωμένο σ' αυτά τα παιδιά που μου έδωσαν στιγμές, αναμνήσεις και που με άφησαν να μπω λιγάκι στον κόσμο τους. Παίδες σας ευχαριστώ για όλα. Το μόνο σίγουρο ότι δε χανόμαστε. Ευχή μου να χαθείτε σε κόσμους δημιουργικούς και όμορφους. Προσδοκία μου η χαρά σας. Απαίτησή μου να πολεμάτε τα σκοτάδια με φως. Κι αν ξεμείνετε από συμμάχους να θυμάστε μια ημίτρελη πυρόξανθη... Σας αγαπώ.. Τα υπόλοιπα από κοντά...