Δευτέρα 10 Αυγούστου. Ότι είχα γυρίσει από την εξωτική -κυριολεκτικά- Σίκινο (θα ακολουθήσει κείμενο). Φαντάσου φίλη/φίλε ότι δεν είχε φύγει καλά καλά η αλμύρα από πάνω μου. Και κει που αναπολώ τις στιγμές που χανόμουν στο Αιγαίο χτυπάει το τηλέφωνο και ο πατέρας μου μου ανακοινώνει ότι την Τρίτη θα έπρεπε στις δέκα το πρωί να είμαι στην μαγευτική Πάτρα όπου θα έπαιρνα το ΚΤΕΛ για να πάω στην τροπική Αχαγιά για να διαλέξω πλακάκια. Όπως καταλαβαίνεις ήθελα χρόνο για να επεξεργαστώ τις πληροφορίες... Ποια πλακάκια; Ποια Αχαγιά; Μόλις είχα γυρίσει από την αγκαλιά του Οδυσσέα... Το μυαλό μου είχε μείνει σε κείνο το εκκλησάκι της Σικίνου, στην Παναγιά την Παντοχαρά... Για να μην στα πολυλογώ μου εξήγησε ότι θα ξεκινούσε η ανακαίνιση του σπιτιού. Εξαιρετική είδηση! Επιτέλους τα καλά έρχονται, σκέφτηκα και αμέσως μπήκα στην άλλη διάθεση... Που να ξερα... Παρακάτω ακολουθούν με σειρά εμφάνισης όλοι όσοι ενεπλάκησαν στην περιβόητη και ριζική ανακαίνιση της υπέροχης -πλέον- και ταπεινής οικίας μου...
Ρέλλος: Πρόκειται για ένα κατάστημα επίπλων, ειδών υγιεινής κλπ που βρίσκεται στην εθνική Πατρών-Πύργου. Η πρώτη στάση. Μπαίνω σε ένα κατάστημα γεμάτο πλακάκια, έπιπλα μπάνιου, μπαταρίες κουζίνας, ντουζιέρες, αξεσουάρ και άλλα τέτοια. Χάθηκα. Ένας καινούργιος υπέροχος κόσμος. Ένας κόσμος όμως που ήταν εφιάλτης καθώς είμαι άσχετη με τις διαστάσεις. Πόσο επί πόσο... στο Πέρα βροντά που λέει κι ο σοφός λαός. Ευτυχώς οι δύο κυρίες που δουλεύουν εκεί ήταν εξαιρετικά εξυπηρετικές. Σε βαθμό κακουργήματος όμως. Σκέψου ότι και η Βάνα και η Παναγιώτα άντεξαν και εμένα και τον μπαμπά. Όσκαρ υπομονής τα κορίτσια. Αλλά και ο Θάνος -ιδιοκτήτης- εξαιρετικός. Άνθρωποι καλόγουστοι και κυρίως με χιούμορ. Επέλεξα λοιπόν τα πλακάκια μπάνιου και κουζίνας, το έπιπλο του μπάνιου και τις μπαταρίες και πήγαμε στην αποθήκη για την παραλαβή. Ο Γιάννης ο αποθηκάριος έφερε τα έπιπλα. Μου έκανε εντύπωση η ευγένεια τους. Όπως κατάλαβες ήμουν εξαιρετικά ενθουσιασμένη. Η αρχή δεν γινόταν να είναι καλύτερη. Σημείωση το κατάστημα συνιστάται. Καλόγουστο με ανθρώπους που «το χουν». Άνθρωποι φιλικοί και άμεσοι. Τι άλλο να ζητήσεις...;Γιατί αν ζητήσεις θα σαι αχάριστος.
Φεύγουμε από το μαγαζί με το αγροτικό όχημα του μπαμπά φορτωμένο και έτοιμο προς Αθήνα. Το μεσημέρι της Τρίτης ήμασταν στο γιαπί. Εγώ, ο μπαμπάς, ένα υπερφορτωμένο αγροτικό με έπιπλα, πλακάκια, κόλλες, τούβλα, βαριοπούλες και καλέμια... Και άρχισαν τα γκρεμίσματα. Και άρχισαν τα μπάζα και άρχισε και το κουβάλημα... και ενώ όλα αυτά συνεχίζονταν, συνεχιζόταν και η ροή των τεχνικών και των λοιπών συντελεστών...
Χρήστος: ή αλλιώς «ένα τσιπουράκι θέλω», ή «ο σηψαιμίας»... ο λόγος; Ο άνθρωπας μέχρι να κουνήσει το αριστερό χέρι είχε πάθει σηψαιμία ο υπόλοιπος. Ο Χρήστος γύρω στα 50+ παλιός υδραυλικός με τις αρβύλες του, την μπλε κάσκα και το παλιό μηχανάκι. Δούλευε με τόσο αργούς ρυθμούς που ήταν σαν να βλέπεις ταινία του μακαρίτη του Τεό -του Αγγελόπουλου... Ήρθε, εκτίμησε και έδωσε την παραγγελία... σιφώνια, τεφλόν, γωνιές Φ25, σφήνες και κάτι άλλα που τα άκουγα, τα σημείωνα και πραγματικά αποτελούσαν άγνωστη ύλη. Ένας καινούργιος κόσμος μου αποκαλύφθηκε. Αλλά η βραδύτητα του ανθρώπου ήταν απερίγραπτη... Για να συνδέσει την λεκάνη και τις μπαταρίες του νιπτήρα και της ντουζιέρας ήρθε στις οκτώ το πρωί και έφυγε στις τέσσερις το μεσημέρι... κρόσια τα νεύρα μου κρόσια.. τραγικόν! Ο Χρήστος κάνει καλή δουλειά αλλά εξασκεί και το Κεντρικό Νευρικό σου Σύστημα...
Αποστόλης: ή μοντέλο, ή μην ενοχλείτε ή ποιος είναι ο Γιωργάκης ο Κλούνεϊ μπροστά μου. Ο μάγκας με τη σπασμένη μπάλα που χρησιμοποιούσε για να βάλει τον γύψο. Κλασικό παράδειγμα. Ο Αποστόλης ήρθε την είπε και στον πατέρα μου και αποφάνθηκε «200 €». Αυτό είπε. Και μετά που του είπα να μου βάλει πρίζες σε κάποια σημεία για τον υπολογιστή και το κλιματιστικό έκοβε 30αρια. Πρίζα και 30 ευρώ. Θεός. Αυτό που έμεινε -εκτός από τις πρίζες- «εγώ το σέβομαι το ρεύμα.. δεν το φοβάμαι»... από το πολύ σέβας παραλίγο να πάθει ηλεκτροπληξία... μεγάλες στιγμές...
Παναγιώτης: ή Πάνος ή Πανάγος ή «μην αγχώνεσαι» ή αδερφούλης... Μεγάλη μορφή. Σ' αυτόν ουσιαστικά χρωστάω το σπίτι μου. Μου έφτιαξε το μπάνιο, μου έφτιαξε το ταβάνι από τους τοίχους που γκρεμίστηκαν, σοβάτισε... ο άνθρωπος από τα 10 του στην οικοδομή με ειδικότητα του τα καλούπια (καλουπατζής ή κάπως έτσι). Ο Πανάγος λοιπόν ήρθε μεταγραφή από Πάτρα. Σκέψου ότι φύγαμε με εκείνον στις πέντε το πρωί από την αχαϊκή πρωτεύουσα και οκτώ και μισή επιασε δουλειά στας Αθήνας. Μεγάλη μορφή. Με το χιούμορ του, το τσιγαράκι του -ποτέ στη δουλειά- τις μπυρίτσες του αλλά η δουλειά πάνω και πέρα από όλα. Και μπορεί εκείνος να λέει «αδερφούλη μην αγχώνεσαι» αλλά είναι εκείνος που τραβάει το κουπί. Πρόθυμος να κάνει τα πάντα, να βοηθήσει όπου μπορεί χωρίς να φωνάζει και να βρίζει. Ειλικρινά εντυπωσιάστηκα. Δεν ξέρω τι να πω γι αυτόν τον άνθρωπο... Άνθρωπος πολυεργαλείο. Πότε ήρθε, πότε τα φτιαξε... μπράβο του...
Ζαμπέτας: ή Μανωλιός ή ανεξάρτητος Έλληνας... Όχι δεν ήρθε με μπουζούκι. Όχι δεν έβγαλε πρόγραμμα... Ο Μανώλης ο Ζαμπέτας μαραγκός στο επάγγελμα μου έφτιαξε την κουζίνα. ΄Ήρθε την Δευτέρα στις εφτά το πρωί στην Αθήνα από την Κάτω Αχαγιά με το αγροτικό του φορτωμένο ξύλα, ξυλάκια, πριόνια, συρτάρια, αποροφητήρα, νεροχύτη και άλλα ευγενή. Κύριος. Έπεσε κι αυτός με τα μούτρα -καλά τι έχει το νερό της Αχαϊας, αναρωτιέμαι- και στις τρεις το μεσημέρι η κουζίνα ήταν έτοιμη. Εξαιρετικό το αποτέλεσμα. Να ναι καλά ο κύριος Μανώλης, ο γιος του ο Άγγελος και ο Φώτης που δεν κατάλαβα τι ακριβώς του είναι του Μανωλιού... Εδώ δεν υπήρξε κάτι αξιοσημείωτο. Ήρθαν, έφτιαξαν, έφαγαν, έφαγαν... εξαιρετικοί...
Στέφανος: ή Στεφ ή Σεφ ή Μάστορας. Ο Στέφανος είναι ο ελαιοχρωματιστής που το κύριο επάγγελμά του είναι Σεφ σε εξαιρετικά ρεστοράν της Αχαϊας. Με εμπειρία εξωτερικού ως executive chef στο ψάρι ήταν ο άνθρωπος που προσέθεσε κυριολεκτικά την τελευταία πινελιά στο σπίτι. Σπατουλάρισμα και στοκάρισμα, ξύσιμο (του τοίχου μην σκέφτεσαι πρόστυχα δεν θέλω) και βάψιμο. Με ένα ευρύ πεδίο γνώσεων επί του κινηματογράφου αλλά και του βιβλίου συζητούσαμε για ταινίες και για γενικότερα θέματα ενώ εκείνος έβαφε κουζίνα, χωλ και σαλόνι. Άνθρωπος με χιούμορ του άρεσε να με πειράζει για το χρώμα που είχε επιλεγεί -όχι από μένα- που είχε επιφέρει μια μάλλον περίεργη έκφραση στο υπέροχο προσωπάκι μου -ε ας ψωνιστώ και γω λιγουλάκι- όταν το είδα απλωμένο και στο ταβάνι που προφανώς έγινε άσπρο. Ο δυστυχής αγνοεί ότι δεν μασάω από πειράγματα και κριτικές. Τουναντίον το διασκεδάζω αφάνταστα. Μπορεί ο Στεφ ο Σεφ να φτιάχνει πιάτα υψηλής γαστρονομίας, να τον κοροϊδεύουν όταν σερβίρει «ακέφαλες σαρδέλες με τέσσερις τελίτσες» αλλά σίγουρα τον παραδέχονται όταν στήνει μενού σε ρεστοράν ξενοδοχείων και ακριβών ρεστοράν και σίγουα του βγάζουν το καπέλο όταν πιάνει το πινέλο ή το ρολό...
Αλέξης: ή ψυχοβγάλτης ή Προστακτική ή Αλτς... ναι ναι είναι ο πατέρας μου. Ο άνθρωπος που σε μια μέρα γκρέμισε δύο τοίχους, ένα μπάνιο και τα πλακάκια του τοίχου της κουζίνας. Ο άνθρωπος που τους έτρεχε όλους εκτός του Πανάγου και του Στέφανου. Τον Χρήστο τον δυστυχή τον έσταξε... Εμένα με έτρεχε. Ό,τι δεν κατάφερε η γυμνάστρια το κατάφερε εκείνος. Μέσα στο άγχος του συντονισμού, με το πασέτο και το μέτρο να έχουν γίνει προέκταση των χεριών του έμοιαζε με τη θεά Κάλι. Βρισκόταν παντού, έτρεχε για τα πάντα. Μαγείρευε, βοηθούσε, έβγαινε για υλικά, έφτιαχνε τσιμέντο. Και βέβαια προκαλούσε εκνευρισμό όταν δεν εύρισκε προφανή πράγματα. Μεγάλες στιγμές... Πάντως για να λέμε του στραβού το δίκιο να ναι καλά ο άνθρωπας γιατί συνησέφερε τα μέγιστα...
Όλη αυτή η Οδύσσεια κράτησε δύο προς τρεις εβδομάδες συμπεριλαμβανομένων και ολιγοήμερων ημερών ανάπαυλας που πέρασα στην Πάτρα. Α βέβαια. Γιατί η ανακαίνιση ανακαίνιση αλλά έπρεπε να κάνω και τα τουρ μου. Αφορμής δοθείσης είδα Κυπαρισσία, Πύργο και ξαναπήγα και Ναύπακτο, Γαλαξίδι, Ιτέα κλπ. Ναι ναι... Τέτοιο τουρ... ούτε ο Φινέας Φογκ. Τέλος πάντων... Όλο αυτό το ταξίδι τελικά μου απέξειξε αυτό που ήδη γνώριζα. Ότι τους ανθρώπους που έχουν χιούμορ και γελάνε μην τους φοβάσαι. Ότι ένα καλό αποτέλεσμα θέλει καλή βάση. Ευτυχώς μου έτυχαν οι καλύτεροι. Εντάξει... ο Χρήστος και ο Αποστόλης ήταν παραφωνίες αλλά...
Ρέλλος: Πρόκειται για ένα κατάστημα επίπλων, ειδών υγιεινής κλπ που βρίσκεται στην εθνική Πατρών-Πύργου. Η πρώτη στάση. Μπαίνω σε ένα κατάστημα γεμάτο πλακάκια, έπιπλα μπάνιου, μπαταρίες κουζίνας, ντουζιέρες, αξεσουάρ και άλλα τέτοια. Χάθηκα. Ένας καινούργιος υπέροχος κόσμος. Ένας κόσμος όμως που ήταν εφιάλτης καθώς είμαι άσχετη με τις διαστάσεις. Πόσο επί πόσο... στο Πέρα βροντά που λέει κι ο σοφός λαός. Ευτυχώς οι δύο κυρίες που δουλεύουν εκεί ήταν εξαιρετικά εξυπηρετικές. Σε βαθμό κακουργήματος όμως. Σκέψου ότι και η Βάνα και η Παναγιώτα άντεξαν και εμένα και τον μπαμπά. Όσκαρ υπομονής τα κορίτσια. Αλλά και ο Θάνος -ιδιοκτήτης- εξαιρετικός. Άνθρωποι καλόγουστοι και κυρίως με χιούμορ. Επέλεξα λοιπόν τα πλακάκια μπάνιου και κουζίνας, το έπιπλο του μπάνιου και τις μπαταρίες και πήγαμε στην αποθήκη για την παραλαβή. Ο Γιάννης ο αποθηκάριος έφερε τα έπιπλα. Μου έκανε εντύπωση η ευγένεια τους. Όπως κατάλαβες ήμουν εξαιρετικά ενθουσιασμένη. Η αρχή δεν γινόταν να είναι καλύτερη. Σημείωση το κατάστημα συνιστάται. Καλόγουστο με ανθρώπους που «το χουν». Άνθρωποι φιλικοί και άμεσοι. Τι άλλο να ζητήσεις...;Γιατί αν ζητήσεις θα σαι αχάριστος.
Φεύγουμε από το μαγαζί με το αγροτικό όχημα του μπαμπά φορτωμένο και έτοιμο προς Αθήνα. Το μεσημέρι της Τρίτης ήμασταν στο γιαπί. Εγώ, ο μπαμπάς, ένα υπερφορτωμένο αγροτικό με έπιπλα, πλακάκια, κόλλες, τούβλα, βαριοπούλες και καλέμια... Και άρχισαν τα γκρεμίσματα. Και άρχισαν τα μπάζα και άρχισε και το κουβάλημα... και ενώ όλα αυτά συνεχίζονταν, συνεχιζόταν και η ροή των τεχνικών και των λοιπών συντελεστών...
Χρήστος: ή αλλιώς «ένα τσιπουράκι θέλω», ή «ο σηψαιμίας»... ο λόγος; Ο άνθρωπας μέχρι να κουνήσει το αριστερό χέρι είχε πάθει σηψαιμία ο υπόλοιπος. Ο Χρήστος γύρω στα 50+ παλιός υδραυλικός με τις αρβύλες του, την μπλε κάσκα και το παλιό μηχανάκι. Δούλευε με τόσο αργούς ρυθμούς που ήταν σαν να βλέπεις ταινία του μακαρίτη του Τεό -του Αγγελόπουλου... Ήρθε, εκτίμησε και έδωσε την παραγγελία... σιφώνια, τεφλόν, γωνιές Φ25, σφήνες και κάτι άλλα που τα άκουγα, τα σημείωνα και πραγματικά αποτελούσαν άγνωστη ύλη. Ένας καινούργιος κόσμος μου αποκαλύφθηκε. Αλλά η βραδύτητα του ανθρώπου ήταν απερίγραπτη... Για να συνδέσει την λεκάνη και τις μπαταρίες του νιπτήρα και της ντουζιέρας ήρθε στις οκτώ το πρωί και έφυγε στις τέσσερις το μεσημέρι... κρόσια τα νεύρα μου κρόσια.. τραγικόν! Ο Χρήστος κάνει καλή δουλειά αλλά εξασκεί και το Κεντρικό Νευρικό σου Σύστημα...
Αποστόλης: ή μοντέλο, ή μην ενοχλείτε ή ποιος είναι ο Γιωργάκης ο Κλούνεϊ μπροστά μου. Ο μάγκας με τη σπασμένη μπάλα που χρησιμοποιούσε για να βάλει τον γύψο. Κλασικό παράδειγμα. Ο Αποστόλης ήρθε την είπε και στον πατέρα μου και αποφάνθηκε «200 €». Αυτό είπε. Και μετά που του είπα να μου βάλει πρίζες σε κάποια σημεία για τον υπολογιστή και το κλιματιστικό έκοβε 30αρια. Πρίζα και 30 ευρώ. Θεός. Αυτό που έμεινε -εκτός από τις πρίζες- «εγώ το σέβομαι το ρεύμα.. δεν το φοβάμαι»... από το πολύ σέβας παραλίγο να πάθει ηλεκτροπληξία... μεγάλες στιγμές...
Ζαμπέτας: ή Μανωλιός ή ανεξάρτητος Έλληνας... Όχι δεν ήρθε με μπουζούκι. Όχι δεν έβγαλε πρόγραμμα... Ο Μανώλης ο Ζαμπέτας μαραγκός στο επάγγελμα μου έφτιαξε την κουζίνα. ΄Ήρθε την Δευτέρα στις εφτά το πρωί στην Αθήνα από την Κάτω Αχαγιά με το αγροτικό του φορτωμένο ξύλα, ξυλάκια, πριόνια, συρτάρια, αποροφητήρα, νεροχύτη και άλλα ευγενή. Κύριος. Έπεσε κι αυτός με τα μούτρα -καλά τι έχει το νερό της Αχαϊας, αναρωτιέμαι- και στις τρεις το μεσημέρι η κουζίνα ήταν έτοιμη. Εξαιρετικό το αποτέλεσμα. Να ναι καλά ο κύριος Μανώλης, ο γιος του ο Άγγελος και ο Φώτης που δεν κατάλαβα τι ακριβώς του είναι του Μανωλιού... Εδώ δεν υπήρξε κάτι αξιοσημείωτο. Ήρθαν, έφτιαξαν, έφαγαν, έφαγαν... εξαιρετικοί...
Στέφανος: ή Στεφ ή Σεφ ή Μάστορας. Ο Στέφανος είναι ο ελαιοχρωματιστής που το κύριο επάγγελμά του είναι Σεφ σε εξαιρετικά ρεστοράν της Αχαϊας. Με εμπειρία εξωτερικού ως executive chef στο ψάρι ήταν ο άνθρωπος που προσέθεσε κυριολεκτικά την τελευταία πινελιά στο σπίτι. Σπατουλάρισμα και στοκάρισμα, ξύσιμο (του τοίχου μην σκέφτεσαι πρόστυχα δεν θέλω) και βάψιμο. Με ένα ευρύ πεδίο γνώσεων επί του κινηματογράφου αλλά και του βιβλίου συζητούσαμε για ταινίες και για γενικότερα θέματα ενώ εκείνος έβαφε κουζίνα, χωλ και σαλόνι. Άνθρωπος με χιούμορ του άρεσε να με πειράζει για το χρώμα που είχε επιλεγεί -όχι από μένα- που είχε επιφέρει μια μάλλον περίεργη έκφραση στο υπέροχο προσωπάκι μου -ε ας ψωνιστώ και γω λιγουλάκι- όταν το είδα απλωμένο και στο ταβάνι που προφανώς έγινε άσπρο. Ο δυστυχής αγνοεί ότι δεν μασάω από πειράγματα και κριτικές. Τουναντίον το διασκεδάζω αφάνταστα. Μπορεί ο Στεφ ο Σεφ να φτιάχνει πιάτα υψηλής γαστρονομίας, να τον κοροϊδεύουν όταν σερβίρει «ακέφαλες σαρδέλες με τέσσερις τελίτσες» αλλά σίγουρα τον παραδέχονται όταν στήνει μενού σε ρεστοράν ξενοδοχείων και ακριβών ρεστοράν και σίγουα του βγάζουν το καπέλο όταν πιάνει το πινέλο ή το ρολό...
Αλέξης: ή ψυχοβγάλτης ή Προστακτική ή Αλτς... ναι ναι είναι ο πατέρας μου. Ο άνθρωπος που σε μια μέρα γκρέμισε δύο τοίχους, ένα μπάνιο και τα πλακάκια του τοίχου της κουζίνας. Ο άνθρωπος που τους έτρεχε όλους εκτός του Πανάγου και του Στέφανου. Τον Χρήστο τον δυστυχή τον έσταξε... Εμένα με έτρεχε. Ό,τι δεν κατάφερε η γυμνάστρια το κατάφερε εκείνος. Μέσα στο άγχος του συντονισμού, με το πασέτο και το μέτρο να έχουν γίνει προέκταση των χεριών του έμοιαζε με τη θεά Κάλι. Βρισκόταν παντού, έτρεχε για τα πάντα. Μαγείρευε, βοηθούσε, έβγαινε για υλικά, έφτιαχνε τσιμέντο. Και βέβαια προκαλούσε εκνευρισμό όταν δεν εύρισκε προφανή πράγματα. Μεγάλες στιγμές... Πάντως για να λέμε του στραβού το δίκιο να ναι καλά ο άνθρωπας γιατί συνησέφερε τα μέγιστα...
Όλη αυτή η Οδύσσεια κράτησε δύο προς τρεις εβδομάδες συμπεριλαμβανομένων και ολιγοήμερων ημερών ανάπαυλας που πέρασα στην Πάτρα. Α βέβαια. Γιατί η ανακαίνιση ανακαίνιση αλλά έπρεπε να κάνω και τα τουρ μου. Αφορμής δοθείσης είδα Κυπαρισσία, Πύργο και ξαναπήγα και Ναύπακτο, Γαλαξίδι, Ιτέα κλπ. Ναι ναι... Τέτοιο τουρ... ούτε ο Φινέας Φογκ. Τέλος πάντων... Όλο αυτό το ταξίδι τελικά μου απέξειξε αυτό που ήδη γνώριζα. Ότι τους ανθρώπους που έχουν χιούμορ και γελάνε μην τους φοβάσαι. Ότι ένα καλό αποτέλεσμα θέλει καλή βάση. Ευτυχώς μου έτυχαν οι καλύτεροι. Εντάξει... ο Χρήστος και ο Αποστόλης ήταν παραφωνίες αλλά...
σε ευχαριστω για τα καλα σου λογια.θελω να πω οτι περασα πολυ ομορφα στο υπο ανακατασκευη σπιτι σου.γελασα πολυ και χαρηκα ιδιαιτερα που σε γνωρισα.
ΑπάντησηΔιαγραφή