Πες το μ' ένα φιλί...

Βράδυ... έχεις ξεμείνει σπίτι και προφανώς αναρωτιέσαι τι να κάνεις... άσε που είναι κι ένα βράδυ που δυστυχώς -ή μήπως ευτυχώς...;- οι φίλοι σου δεν είναι διαθέσιμοι για να ακούσουν τα δικά σου...
Ανάβεις κι ένα τσιγάρο και οι σκέψεις περνούν με αστραπιαία ταχύτητα από το μυαλό σου... και τρέχει το μυαλό και θυμάται... και χάνεται σε κάποιες στιγμές που σαν παιδί κι εσύ πίστεψες στον ρομαντισμό του πράγματος... έλα μην ψεύδεσαι... μεταξύ μας τα λέμε... και ξέρεις τι λένε... μεταξύ κατεργαρέων, ειλικρίνεια... μότο μου φίλε/φίλη...
Και μια το μυαλό που ταξιδεύει, μια η κατάσταση που βιώνεις αναγκαστικά στρέφεσαι στη μεγάλη οθόνη... γιατί πως να το κάνουμε... εκείνο το φιλί που είχες ζήσει εκείνο το πρωί/μεσημέρι/απόγευμα/βράδυ κάτι σου θυμίζει ρε παιδί μου... τυλίγεσαι κι εσύ με το πάπλωμά σου, παίρνεις και το λατρεμένο σου τζανκ και βυθίζεσαι στον καναπέ σου... και αρχίζεις να ταξιδεύεις... ταξίδι στα φιλιά... ταξίδι στις αναμνήσεις... ταξίδι στα αβίωτα...

"From here to eternity" Burt Lancaster, Deborah Kerr

Θρυλικό το φιλί... θρυλικός ο Μπαρτ Λάνκαστερ... "Όσο υπάρχουν άνθρωποι" λέγεται η ταινία... "Όσο υπάρχουν σερνικά" θα έλεγα εγώ... λίγο το κύμα, λίγο η Χαβάη, λίγο ο Β' ΠΠ, λίγο το απαγορευμένο και τσουπ! νατο το φιλί... και τι φιλί... να σου κάνει κεφαλοκλείδωμα ο εύρωστος (τουλάχιστον) Μπαρτ κι εσύ να λιγώνεσαι... άτιμη κενωνία... -μη δαγκώνεσαι...έρχεται κι άλλο-...

"Notorious" Cari Grant, Ingrid Bergman

Και ναι Χίτσκοκ φίλοι... αυτό δεν είναι θρίλερ αλλά ένα φιλί... μα ένα φιλί... βλέπεις ο μετρ του σασπένς βρήκε τον τρόπο να "κλέψει" το φιλί που απαγορευόταν τότενες... και το κανε το θαύμα του ο αθεόφοβος.. βλέπεις τα χείλη να ενώνονται, τα μάτια να κλείνουν και... αρχίζεις να έχεις συμπτώματα... τι να κάνεις κι εσύ το ψυχουλάκι... Notorious ο τίτλος της ταινίας με τον αψεγάδιαστο ρετρό τύπο Κάρι Γκράντ και να σκέφτεσαι τρώγοντας ό,τι υπάρχει μπροστά σου "γιατί ρε γμτ.. γιατί ρε Θεούλη μου γκέι ο παλίκαρος...;" και τρως κι άλλη μπουκίτσα και αναστενάζεις βαριά και προχωράς στο επόμενο...

"Στέλλα" Μελίνα Μερκούρη, Γιώργος Φούντας 

 

Και μπορεί ο Μίλτος να κρατούσε μαχαίρι και μπορεί η Στέλλα να ήταν ό,τι ήταν αλλά... αξέχαστη ερωτική ιστορία... και το φιλί... ο τρόπος που η Στέλλα κρατάει το πρόσωπο του Μίλτου και εκείνος την πιάνει από τον αυχένα και τα μαλλιά... φίλη... σε νιώθω... τι πάθος βυθίζει σε πέλαγα το νου που λέει και το τραγούδι... και κάπως έτσι σκέφτεσαι μωρέ ας με άρπαζε κι εμένα έτσι κι ας μου βγαζε μαχαίρι... σε νιώθω... είναι... αυτό το... γράπωμα να το πω; πάθος να το ονοματίσω...; κάτσε φίλη γιατί... αρχίζει και εισβάλλει μια ζέστη... όσο να πεις... ανάσα και συνεχίζουμε...

"To Have and Have Not" Lauren Bacall, Humphrey Bogart

Με ξέρεις πια... όπου Μπόγκι εγώ σούζα... είναι ο πιο υπέροχος, ολοκληρωμένος, μοναδικός άνδρας που έχει υπάρξει... κι εγώ δηλώνω αιώνιο θύμα του... τον αγαπώ... ιδίως όταν υποδύεται τον αλτρουιστή που βοηθά έναν Γάλλο και την όμορφη γυναίκα του να βρουν καταφύγιο κατά τη διάρκεια του ΒΠΠ. Μαγεία... Ε... και όταν ο Μπόγκι -σχώρα με αλλά με το σερνικό αυτό έχω μεγάλη οικειότητα- αποφασίζει να... φιλήσει... νταξ... δεν μιλάμε... απολαμβάνουμε... χανόμαστε... εγώ τουλάχιστον... για σένα χρυσή μου αγνοώ... λίγο το φιλί... λίγο το στραβό τσιγάρο... ένα έχω να πω... "Έχεις δεν έχεις" να σαι σίγουρη ότι θα ονειρευτείς... ααααααχ... ας αλλάξουμε γιατί πλευριτώσαμε πάλι... λες και δεν ξέρω τώρα...

"The Notebook" Rachel McAdams, Ryan Gosling

 Και επειδή πήξαμε στο ασπρόμαυρο για το τέλος κάτι πιο.. σύγχρονο... κάτι σύγχρονο με ρετρό θεματική... τι πιο ρομαντικό και παθιασμένο από ένα συγκλονιστικό φιλί που δίνεται υπό βροχή... όχι χρυσέ μου δεν θα πλευριτώσεις από λίγη βροχούλα... τς τς τς... μα ήμαρτον πια... γι αυτό είδαμε σερνικό σύγχρονο και πάθαμε... άντρας που γράφει γράμματα, άντρας που ζει με ανάμνηση μέλλοντος... άντρας πιστός και ουχί κομπλεξικός... φίλα Ράιαν.. .φίλα μάνα μου μπας και δούμε άσπρη... μέρα; νύχτα; τέλος πάντων... φίλα εσύ και το τι θα δούμε... άστο... είδες όμως ρε παιδί μου; την έχει σηκώσει με το ένα χέρι... μπράβο το παλικάρι... εγώ τι να πω.. μπράβο του...έτσι θα γραφε κάποια στο "Ημερολόγιο" της...
Και κάπως έτσι περνάει η νύχτα σου... με φιλιά... με φιλιά που έδωσες... με φιλιά που ήθελες να δώσεις... με φιλιά που αλλιώς είχες φανταστεί κι αλλιώς σου βγήκαν... αν με ρωτάς -ρώτα δεν έχω θέμα- τα καλύτερα φιλιά είναι εκείνα που δεν αποτυπώνονται στις ταινίες...
Είναι τα φιλιά που δίνεις με κάποιον κάποιο μεσημέρι στα Εξάρχεια... που σου χει φέρει ένα τριαντάφυλλο -το πρώτο που παίρνεις στη ζωή σου- μέσα σε ένα μπουκαλάκι νερό -χωρίς καπάκι- για να μην ξεραθεί από τη ζέστη... τα φιλιά των Εξαρχείων που σε κάνουν να κοκκινίζεις και να καρδιοχτυπάς σα χαζό...φιλιά που δίνονται στην Πλατεία Σεπτέμβρη -ας πούμε- μήνα και που η γεύση που αφήνουν είναι εκείνη του μελομακάρονου... Αλήθεια; Φαντασία; Ποιος ξέρει...; ίσως έτσι να χω εγώ το ιδανικό φιλί... θέλω ένα φιλί με γεύση μελομακάρονου Σεπτέμβρη μήνα... μέχρι τότε... Ραντεβού με τον Μπόγκι... ;)