Ψηφίζω ΟΧΙ γιατί...

Σάββατο 4 Ιουλίου απόψε... Δεν είναι, όμως, όπως κάθε Σάββατο... Δεν υπάρχει αυτή η ηρεμία της θερινής ραστώνης. Ελάχιστοι είναι εκείνοι που προβληματίζονται για το αν και που θα επιλέξουν να διασκεδάσουν... Ακόμα λιγότεροι εκείνοι που προγραμματίζουν επίσκεψη σε κάποια παραλία..
Ο λόγος δεν είναι άλλος από την αυριανή ημέρα. Κυριακή αύριο. Ημέρα διενέργειας δημοψηφίσματος. Ο λαός, όλοι εμείς, θα κληθούμε να ψηφίσουμε υπέρ του ΝΑΙ ή του ΟΧΙ. Να επιλέξουμε αν εγκρίνουμε αυτά που μας προτείνονται ή να τα καταψηφίσουμε.
Μια εβδομάδα τώρα ο κόσμος ζει σε ένα καθεστώς φόβου και τρόμου. Λες και έρχεται ο Εωσφόρος, η συντέλεια... Λες και δεν θα υπάρχει αύριο για την καημένη Ψωροκώσταινα. Λες και η Ελλάδα θα πάψει να υφίσταται στο χάρτη. Όλοι βρίζουν και βρίζονται. Βρίζουν τον Τσίπρα, βρίζουν τους δανειστές, βρίζουν τους γείτονες, βρίζουν το σκύλο τους, βρίζουν τον κακό τους τον καιρό. Και βρίζονται με μεγάλη επιτυχία. Τόσο μεγάλη που βγαίνουν οι πεφωτισμένοι της ελληνικής κοινωνίας και μιλούν περί «εθνικού διχασμού». Πρώτη φορά έμαθα ότι ένας τρόπος εφαρμογής άμεσης δημοκρατίας όπως είναι το δημοψήφισμα, μπορεί να οδηγήσει σε εμφύλιο πόλεμο. Τα παραλέω; Δε νομίζω... κι αν έχεις δει το τσίρκο στα πολιτισμένα τηλεοπτικά κανάλια μάλλον θα με δικαιώσεις.
Πολλοί με ρωτούν τι θα ψηφίσω. Η απάντηση είναι απλή «ΟΧΙ» ασφαλώς. Επιλέγω συνειδητά το ΟΧΙ. Όχι στα μνημόνια, όχι στους εκβιασμούς όχι στο θάνατο της σταγόνας. Αν με ρωτάς ψηφίζω όχι σε όλα αυτά που ζούμε και ΝΑΙ στη δραχμή. ΝΑΙ στην επιστροφή στο εθνικό μας νόμισμα. Οι λόγοι;
1.Αξιοπρέπεια: Η χώρα μου έχει χάσει την αξιοπρέπεια της. Έχει μετατραπεί σε ένα ξέφραγο αμπέλι που εδώ και κάποια χρόνια υπάρχει προκειμένου να εξυπηρετεί τους ξένους. Η Ελλάδα δεν προέρχεται πια από τον ήλιο... έχει καταντήσει να δεθεί με την Εκάτη. Με την πιο σκοτεινή πλευρά του φεγγαριού. Οι μεγάλοι άνθρωποι δεν μπορούν να ζήσουν με την αξιοπρέπεια που ζούσαν. Οι συντάξεις μειώνονται στο ελάχιστο, τα χρήματα δεν επαρκούν ούτε για την αγορά φαρμάκων. Όταν η Υγεία γίνεται ζητούμενο για όλες τις ηλικίες τότε για ποια αξιοπρέπεια μιλάμε; Όταν η πιο παραγωγική ηλικία έχει τεθεί στο εργασιακό περιθώριο, πως είναι δυνατόν να επιζητούμε επιπλέον μειώσεις; Μείωση, μείωση, μείωση... Όταν μειώνεις μικραίνεις... κι όταν μικραίνεις απλά παύεις να υπάρχεις...
2.Αντίδραση: Δεν καταλαβαίνω γιατί πρέπει μόνιμα να ακολουθούμε τις γραμμές της Ευρώπης. Ποιος τους είπε ότι η Ελλάδα είναι ο φτωχός συγγενής; Ποιος τους έμαθε να έρχονται και να επιβάλλουν; Και μη βιάζεσαι να μου πεις ότι τους χρωστάμε... Όχι. Γιατί αυτοί χρωστούν περισσότερα. Όταν στα έσοδα των χωρών περιλαμβάνονται και τα έσοδα των μουσείων τους. Μουσεία γεμάτα Ελλάδα. Λούβρο, Βρετανικό και άλλα πολλά έχουν στις προθήκες τους ελληνικά εκθέματα. Τόσο θαυμαστά που για ορισμένους γίνεται σκοπός ζωής να τα επισκεφθούν. Μας χρωστούν λοιπόν. Μας χρωστούν τη δημοκρατία, τη φιλοσοφία, τη φιλολογία ακόμα και τη ρητορική. Μπάστα φίλοι! Μάθετε να σέβεστε. Οι επαναστάσεις ξεκινούν από κάτι λίγους, τρελούς, παλαβούς... Έτσι έγινε και η έξοδος του Μεσολογγίου... Από κάτι τρελούτσικους... Ακόμα και την Ευρώπη μας χρωστούν... Επιτέλους ας καταλάβουν ότι η Ελλάδα πλέον έχει κυβέρνηση. Πρώτη φορά Αριστέρα και γουστάρουμε φίλοι...

3.Δραχμή τώρα: Εγώ οικονομικά δεν ξέρω. Δεν σκαμπάζω, που λέει κι ο πατέρας μου. Ξέρω όμως ότι αν πάμε τώρα στη δραχμή θα πεινάσουμε. Ναι είναι αλήθεια. Δελτία, φάρμακα γιοκ, εξαθλίωση, λουκέτα και όλα αυτά τα ασπρόμαυρα. Ξέρεις όμως κάτι φίλη/φίλε; Μακάρι να επιστρέψουμε σε τόση φτώχεια. Το θέλω και το παρακαλάω. Και δεν μιλάω εκ του ασφαλούς. Όχι. Θέλω να επιστρέψουμε στο πραγματικό μηδέν. Μόνο έτσι θα ξαναγίνουμε άνθρωποι. Μόνο έτσι θα μπορέσουμε να επαναπροσδιορίσουμε. Να αρχίσουμε να βλέπουμε καθαρά. Να ζυγίζουμε τα βασικά. Να λέμε δόξα τω Θεώ που έχουμε υγεία και περπατάμε. Να γελάμε στη θέα του ήλιου. Να χαιρόμαστε που ξυπνάμε το πρωί και να λέμε μια αληθινή καλημέρα. Στο δικό μου μυαλό μόνο έτσι οι άνθρωποι θα ανοίξουν. Θα διώξουν το φόβο, τις σκιές, τα σκοτάδια. Όταν φτάσουμε στο μηδέν οι άνθρωποι θα ξαναγίνουμε άνθρωποι. Ρομαντική σκέψη πολύ αλλά κουράστηκα πια να βλέπω τον κόσμο να κλείνεται, να αποκλείει, να τοποθετείται σε βάθρα επειδή είναι λίγο πιο πάνω από άλλους... Όχι. Οριζόντια ισότητα για όλους. Δραχμή τώρα γιατί θέλω να νιώσω το πως ήταν η «Συνοικία το Όνειρο». Γιατί θέλω να νιώσω την αλήθεια και τη γνησιότητα. Γιατί βαρέθηκα να ακούω τον κάθε ξεπεσμένο αστό να παραπονιέται για τα λιγοστά ευρώ αλλά που ευτυχώς εξακολουθεί να έχει. Δραχμή τώρα για να πέσουν οι μάσκες. Για να ξεχωρίσουν οι επιτήδειοι. Για να περιθωριοποιηθούν όλοι εκείνοι που προπαγανδίζουν. Που οδηγούν το λαό, τη μάζα στο ένα ή το άλλο με τον τρόμο. Δραχμή τώρα. Γιατί τότε ο φόβος δεν θα υπάρχει πια. Γιατί το χειρότερο θα έχει έλθει. Επιζητώ το χειρότερο, λοιπόν, για να οδηγηθώ στο καλύτερο.
Αύριο το πρωί θα πάω στο εκλογικό μου κέντρο. Θα πάρω το ψηφοδέλτιο και θα σταυρώσω το ΔΕΝ ΕΓΚΡΙΝΕΤΑΙ/ΟΧΙ. Γιατί δεν μπορώ να εγκρίνω το φαινόμενο της φοντανιέρας, όπως λέω. Ερχόταν η Τρόικα θέλοντας ένα σοκολατάκι και οι κυβερνώντες έδιναν όλη τη φοντανιέρα. Οι φοντανιέρες τέλειωσαν. Δεν εγκρίνεται γιατί η χώρα έχει πολίτες. Δεν εγκρίνεται γιατί ο Έλληνας σιχαίνεται τα τελεσίγραφα. Όχι γιατί έχουμε αξιοπρέπεια. Όχι γιατί είμαστε οι καλύτεροι της Ευρώπης -και οι χειρότεροι αλλά αυτό άλλη κουβέντα-. Όχι γιατί θέλουμε να δούμε το κράτος να εξυψώνεται. Όχι γιατί δεν γουστάρω να αποφασίζει ο Ντάισελμπλουμ με το πλαστό πτυχίο και ο Γιούνκερ με το μισοάδειο μπουκάλι. Όχι γιατί για τη χώρα μου θέλω να αποφασίζω εγώ. Όχι γιατί ο ελληνικός λαός πρέπει να μάθει να εκφράζει άποψη. Όχι γιατί τα πουλημένα κανάλια πρέπει να εισπράξουν το μήνυμα ότι ο λαός δεν μασάει πια. Όχι γιατί δεν καταλαβαίνω το game over τι σημαίνει εκτός αν είναι το πάκμαν. ΟΧΙ γιατί θέλω την αρκούδα στην Ευρώπη. ΟΧΙ γιατί δεν αντέχω να υπηρετώ την αλαζονεία της τρίτης αυτοκρατορίας. ΟΧΙ γιατί έχω το καλύτερο οικόπεδο και ξέρεις κάτι; Δεν πωλείται ρε φίλε μισοτιμής... ούτε και μισακό... η Ελλάδα δεν πωλείται ούτε ενοικιάζεται. Η Ελλάδα είναι ιδέα... είναι έμπνευση. Η Ελλάδα είναι ένα χαμόγελο, ένας ήλιος ζωγραφισμένος με παιδικές ακτίνες. Η Ελλάδα είναι ο καμβάς και ο Έλληνας ο ζωγράφος. Που και που ο ζωγράφος κάνει λάθη μα ξέρει και τα διορθώνει... όσο για αυτό που φαίνεται μέσα στον καμβά είναι η ψυχή... είναι η σύλληψη... είναι ό,τι υπάρχει στην οικουμένη...