Turks do it better...

Turks do it better ή «οι Τούρκοι το κάνουν καλύτερα» αν προτιμάς. Ώρα είναι να μου πεις ότι ψάχνεις τον δεύτερο βαθμό σύγκρισης. Από ποιον το κάνουν καλύτερα; Μα από τους Έλληνες αγαπητή μου. Για να δεις πόσο υπέροχα ακομπλεξάριστη είμαι, αποφάσισα να σου κάνω ένα δωράκι. Και σε σένα φίλη και σε μένα -γιατί να το κρύψω άλλωστε-. Βλέπεις, κάθε φορά που έχω ακεφιές τι κάνω; ε; στρέφομαι στα αγόρια του εξωτερικού. Γιατί εδώ που τα λέμε, τα δικά μας είναι λίγο, ε, παρά δυτικοποιημένα βρε πουλάκι μου... πολύ... μετροσέξουαλ να το πω... πολύ μιγιάγγιχτα να τα χαρακτηρίσω... είναι πια της κρέμας... εμα... κι εμείς τι να κάνουμε... ακολουθούμε τον ποιητή «ο μόνος δρόμος είναι η Ανατολή». Κι εκεί που ο Αντωνάκης -ο Τσέχωφ παιδί μου, ο Τσέχωφ- προστάζει να τρέξουμε στη Μόσχα, εγώ σου κλείνω το μάτι έχοντας σύμμαχο και τον Οδυσσέα και σου λέω... Ανατολή... ο μόνος σίγουρος δρόμος... Θέλεις να σε πείσω; Μπορώ... Γιαααα έλα μαζί μου... α και που σαι... τσιγαράκι άναψες...; Γιατί εγώ θα στις ανάψω τις φωτίτσες... Όσο για τους φίλους της παρέας, πάρτε μαθήματα βρε αγόρια...

Halit Ergenc - Onur

 Είναι ο πρώτος σου έρωτας. Ο Ονούρ. Ναι ναι της Σεχραζάτ... ή αλλιώς Σουλεϊμάν. Όπως και να χει φίλη τον ερωτεύτηκες. Μπορεί να μην είναι και το πρώτο μπόι, μπορεί να μοιάζει σα να χει εξώφθαλμο βρογχοκοίλη αλλά έχει ένα βλέμμα ρε παιδί μου... διαπεραστικό να το πεις; λιγωτικό να το χαρακτηρίσεις; ένα στιλ...εντάξει είναι λιγουλάκι μπουνταλάς. Υποχωρητικός απέναντι στην ξεράκλω τη Σεχραζάτ. Τη θυμάσαι; Θυμάσαι πως την κοιτούσε στα μάτια -με προσπάθεια- και έλιωνε... και λες ορίστε! αυτό είν σερνικό. Μέχρι και ολόκληρο πίνακα ζωγραφικής της πήρε... καλά για λουλούδια ούτε λόγος. Δεν πρέπει να χε στεριώσει παρτέρι για παρτέρι στην Πόλη. Όλα στα πόδια της. Μέχρι και το παραμύθι «Χίλιες και μια Νύχτες» της διάβασε. Κι εμείς εδώ λέμε ένα «πες μου ένα ψέμα ν αποκοιμηθώ» και τ ακούμε κιόλας. Α ρε Ονουράκο... ΄Νάρντεσεν Ονούρτζουμ... νάρντεσεν... (=που είσαι Ονουράκο μου... που είσαι...)

Kenan Imirzalioglu - Ezel, Mehmet, Karadayi

Και μετά τον Ονούρ έρχεται ο παλίκαρος. Έρχεται ο άντρας ο σωστός, ο στιβαρός, ο πρόστυχος, ο γοητευτικός -σταμάτα με θα πω κι άλλα. Ο λόγος για τον Κενάν Ιμιρζαλίογλου ή Εζέλ αν προτιμάς, ή Μεχμέτ ή Καρανταγί ή όπως και να τον πεις θα γυρίσει. Άντρας. Βαρβατίλα. Να τον βλέπεις να κρατάει όπλο και να θες να είσαι η σκανδάλη. Φυσικά έβλεπα τον Εζέλ. Αρχικά γιατί είχε ομοιότητες με τον «Παίκτη» του Ντοστογιέφσκι. Μετά γιατί είχε τον Κενάν... ψέματα εγώ δεν ξέρω να λέω. Το λεγε η περδικούλα του. Αμέ... αγάπησε την ζαβή την Εϊσάν, έκανε κι ένα λίφτινγκ -ευτυχώς γιατί πριν δεν βλεπόταν- και τσουπ να το το αγόρι. Με τα κοστούμια του, με τη Μαζεράτι του. Κύριος. Και να τα βλέμματα στην ανορεκτική, και να τα νοήματα και να κοντινό στα χέρια. και αυτά τα χέρια είναι μαχαίρια και ναι κάπως έτσι παθαίνεις τη ζημιά. Νομίζεις δεν ξέρω...; Αφόρητα γοητευτικός. Ακόμα κι όταν σκοτώνει. Αυτό είναι τέχνη αγόρια. Μπορείς να σκοτώνεις και να ακούς «απ το χέρι σου ας πάω»... μπορείς?! Δε μπορείς!

Kivanc Tatlitug

Οι ξανθοί δεν μ' αρέσουν. Αλλά τούτο δω είναι μια εξαίρεση. Τι να πεις... μάτια μπλε; πωπω κάτι μάτια μ' έκαναν κομμάτια; αυτά τα μάτια  σου...; ε; Δεν θα το πεις. Απλά θα χαθείς στο αφόρητα γαλάζιο των ματιών του, θα πεις ότι το παλικάρι ναι είναι κούκλος. Είναι θεούλης. Θα χαθείς λίγο στα τατουάζ του, λίγο στο άτσαλο του βαδίσματός του, λίγο στον τρόπο που κοιτάει... βασικά μπούρδες φίλη. Θα τον κοιτάξεις στη φωτογραφία και θα νομίζεις ότι σου μιλάει. Θα νομίζεις ότι σε προσκαλεί για ένα τσαγάκι στα Πριγκηπόνησα. Κι εσύ θα τον ακολουθήσεις. Άσχετα αν έχει την Γκιουμούς τη μαυριδερή με το κατσαρό μαλλί ή κάποιες άλλες. Μωρέ θα πας... θα πας κι ας σου βγει και σε κακό. Εμ... Κιβάντζ είν αυτός... μπορείς να πεις όχι; Με τι καρδιά μαρή; Ε; Με τι καρδιά;

Murat Yildirim - Demir, Savvas

Πάμε και σε έναν γνώριμο. Ναι η φωτογραφία είναι λίγο άκυρη, αλλά είναι απ τις καλύτερες ασπρόμαυρες που διαθέτει. Πρόκειται για τον Σαββάς που αγάπησε την Γιάσεμιν -την οποία άφησε έγκυο με τη μία- ή αν θες τον Ντεμίρ που ερωτεύτηκε την Άσι την κτηνίατρο. Όλα τα έκανε ο έρμος για την Άσι. Σίγουρα θα τα κανε και για την Γιάσεμιν αλλά για κάποιο λόγο δεν καλοθυμάμαι. Άσι άκουγε στο ποτάμι έπεφτε -πρωταγωνιστούσε κι ένα ποτάμι-. Τι να σου πω. Τι κυνήγι έριξε ο Μουσουλμάνος δεν περιγράφεται. Να τον φτύνει εκεί στο ίσωμα, να κολλάει ο δόλιος. Μέχρι άλογο της έκανε δώρο. Μέχρι που αγόρασε και τη σοδειά του πατέρα της για να μην τους κατασχέσουν το σπίτι. Μετά αυτή τον αγάπησε, η αδερφή του αυτοκτόνησε κι αυτός είπε να φύγει να σκεφτεί. Εκεί μου τα χάλασε για να πω την αλήθεια. Εκεί φέρθηκε ως γνήσιος Έλλην. Ο λόγος που βρίσκεται στη λίστα; Μα προφανώς έκανε την καλύτερη πρόταση γάμου. Της έστελνε καρτ ποστάλ από τα εξωτερικά και στο τέλος όλα μαζί σχημάτιζαν την πρόταση. Εμπνευσμένο θα μου πεις. Ναι θα συμφωνήσω. Αλλά το υποστηρίζει. Έχει ένα στιλ αρρενωπό που κάποιες φορές συνδυάζει με το βλέμμα της αγελάδας. Αλλά είναι τόσο cute αυτή η αγελάδα.. .ακόμα κι όταν θυμώνει.. Νε σπα σερί;

Mehmet Akif Alakurt - Boran, Adanali

 Εντάξει ρε παιδί μου. Εδώ τώρα τι... τι να σχολιάσω. Είναι ο ένας. Ο μοναδικός. Είναι ο Μποράν Γκέντσο, αρχηγός της φυλής των Γκέντσο. Προφανώς έχω δει Σιλά. Τι εννοείς μανιωδώς; Γιατί, υπάρχει κι άλλος τρόπος; Μεχμέτ Ακίφ Αλακούρτ ή αν προτιμάς το δώρο του Αλλάχ στον γυναικείο πληθυσμό. Σκληρός, με το χέρι στη σκανδάλι. Έτοιμος να σκοτώσει αλλά και να φυγαδεύσει όσους είχαν ανάγκη. Και ξέρεις πόσοι ήταν; Ουυυυυ αμέτρητοι... επεισόδιο κι ανάγκη. Δίκαιο όμως το αγόρι αυτό. Α όλα κι όλα. Και φίλος με Χριστιανό. Αμέ. Και σπουδαγμένο. Και κουκλάκι ζωγραφιστό. Φωνή; Χέρια; Είναι σκέψου μια σκηνή που κάθεται τ' αρσενικό και έτσι όπως ζεσταίνεται ρίχνει νερό στο χέρι του πιάνει τον βασιλικό και μυρίζει τα δάχτυλα του. Χάνει μεν στη μεταφορά αλλά άλλο να στο λέω κι άλλο να το βλέπεις. Κι αυτό τ αγόρι βίασε. Ε εντάξει. Κι απ το βιασμό γεννήθηκε ο γιος. Ο διάδοχος. Κι η μάνταμ η ανορεκτική βδέλλα. Αλλά κι αυτός... λουλούδια, αγάπες... το ακομπλεξάριστο σερνικό που δεν παίζει παιχνίδια. Θέλει κάτι, πάει ντουγρού. Ο άντρας στα καλύτερα του...
Αν μετά από αυτούς τους πέντε εκπροσώπους της λαγγεμένης ανατολής δεν μπόρεσα να σε πείσω για κείνο το ταξιδάκι στην Πόλη τότε τι να πω... εις μάτιν... κυριολεκτικά μάταια. Βρε σου λέω ξανασκέψου το. Οι Τούρκοι ορμάνε. Δεν είναι σαν τους ημεδαπούς. Οι παραπάνω έψαχναν το σιγουράκι και όχι αυτό που θα τους τρέλαινε με το ναι ή όχι. Εδώ να σου θυμίσω τι γίνεται; Γι αυτό σου λέω... Ιστάνμπουλα μπενίμλε γκελ!  (Έλα μαζί μου στην Κωνσταντινούπολη) ... Έλα σου λέω... Θα ρθεις... ;!