Ξυπνάς το πρωί με εξαιρετική διάθεση. Κάνεις το μπάνιο σου, γίνεσαι κουκλίτσα, παίρνεις τσάντα, κλειδιά, πορτοφόλι και κινητό και μπαίνεις στο αυτοκίνητο. Βάζεις το cd που σου αρέσει, βάζεις μπρος και φεύγεις πάντα με εξαιρετική διάθεση... Αλλά γρήγορα διαπιστώνεις ότι αφενός δεν είσαι μόνη με τον Κυριάκο (το αυτοκινητάκι μου το λέω Κυριάκο) και αφετέρου ότι είσαι η μόνη με πολύ καλή διάθεση... Μια ματιά στους οδηγούς των αυτοκινήτων θα σε πείσει...
Ο βιαστικός: Συνήθης τύπος... Οδηγεί νευρικά... Έχει και ρυτίδες έκφρασης... Τρέχει σαν να κάνει test drive στη Μόντσα της Ιταλίας.. Το αυτοκινητάκι του πηγαίνει πότε δεξιά πότε αριστερά εννοείται χωρίς φλας γιατί απλά μπορεί... Είναι ο τύπος που κινείται σε όλες τις λωρίδες γιατί μπορεί ενώ αγαπημένο του αξεσουάρ είναι η κόρνα...
Ο άνετος: Χέρι έξω απ' το παράθυρο -όλο όμως το χέρι όχι το μισό ή ο αγκώνας- χαλαρή μουσική, παίρνει τη μεσαία και πάει... Δεν καίγεται στο γκάζι... Δεν καίγεται γενικώς... Πάει ήρεμα, χαλαρά κι από δω παν κι οι άλλοι...
Ο κορτάκιας: Τι να πεις... Αγαπημένο του οδικό σημείο το φανάρι και λατρεμένη του στιγμή η κίνηση... Κοιτάζει γύρω γύρω... Συνήθως μεσαία λωρίδα για να έχει εποπτεία και της αριστερής και της δεξιάς (λωρίδας... τι φαντάστηκες?!) Γυρίζει, χαμογελάει, καρφώνεται, κλείνει και κανά ματάκι κι αν είναι και σταμάτα ξεκίνα μπορεί να πει και καμιά κουβέντα... Αγαπημένο του αξεσουάρ οι προσωπικές κάρτες που έχουν τηλέφωνο, φαξ, κινητό, μέιλ και διεύθυνση φέισμπουκ... Μην ξεχνιόμαστε... Τελευταία έχουν και twitter...
Ο προσεκτικός: Δεξιά λωρίδα φυσικά... Και τα δύο χέρια στο τιμόνι, το κάθισμα κολλημένο μπροστά με το στήθος να ακουμπάει στο τιμόνι, μπορεί και να φοράει γυαλιά μυωπίας για καλύτερη οπτική. Αυτοκίνητο γυαλισμένο, κερωμένο, του κουτιού... Τον ξέρεις τον κυριούλη... Είναι εκείνος που στο πορτ παγκάζ έχει φτερό και ξεσκονίζει το όχημα με κάθε ευκαιρία... Πάει αργά... Ποοοοολύ αργά όμως... Πιο αργά κι από πλάνο του Αγγελόπουλου...
Ηλικιωμένοι: Δεν ανήκουν σε καμία κατηγορία... Είναι κατηγορία μόνοι τους... Ό,τι αυτοκίνητο κι αν οδηγούν αν είναι άνω των 70 είναι ίδιοι... Μπαίνουν στο αυτοκίνητο με τον αέρα που έμπαινε ο Αλεξανδράκης στο κάμπριο και ξεχύνονται στους δρόμους... Ενίοτε φορούν και καπελάκι... Είναι όμως παλικάρια... Φωνάζουν (βρίζουν κιόλας), με το γκάζι το λέει η περδικούλα τους ενώ παράλληλα με την οδήγηση κοιτάζουν και γύρω γύρω... Αγαπημένο είδος ο ηλικιωμένος κορτάκιας... Μου χει τύχει φίλοι... Μου χει τύχει και ε... να βλέπεις ηλικιωμένο να τρώει τυρόπιτα και να φωνάζει (μάλλον βαρύκοο το πουλάκι μου) «πωπω καυλομουρίτσα» (ναι ναι έτσι ακριβώς) δεν είναι και ό,τι πιο κολακευτικό... άλλη ιστορία... άλλη φορά...
Γυναίκες: Εδώ είμαστε. Μια στάση εδώ παρακαλώ. Δεν θα χορέψω ζεϊμπέκικο όπως ο Μητροπάνος αλλά έχω να πω... Ώρες ώρες απορώ γιατί εμείς οι γυναίκες οδηγούμε... Είμαστε καταστροφή. Πρωί Κηφισίας. Πρωί όμως δλδ 7:30 το πρωί. Ύψος Κανατάδικα... Άδειοι οι δρόμοι εγώ αριστερή λωρίδα. Μπροστά μου τζιπ. Πήγαινε με 20-30. Ο λόγος; Η μαντάμ βαφόταν... Ναι ναι έβαζε μάσκαρα η γλυκειά μου και έπρεπε να καθυστερήσει οοοοοοοοοοοολη η λωρίδα... Ε μην ξεφύγει... Ντροπή... Είπα τζιπ? Ναι... Αν δεις όχι στον ύπνο σου αλλά μπροστά σου ή δίπλα σου γυναίκα με τζιπ κάνε ό,τι μπορείς για να την αποφύγεις... Δεν ξέρω γιατί αλλά γυναίκες με τζιπ είναι ό,τι και η Ναπάλμ για το Ναγκασάκι... Καταστροφή...
Ο νέος: Ο καημένος του δρόμου... Έχει το «Ν» πίσω στο τζάμι και πηγαίνει... Πού πηγαίνει μπορεί και να μην ξέρει αλλά πηγαίνει... Θα τον συναντήσεις πίσω από λεωφορεία, τρόλει, ΛΕΑ, ΣΕΑ και λοιπές λωρίδες... Πρόσεχέ τον...
Ο μηχανάκιας: Οι μύγες των δρόμων... Λειτουργούν σαν το Kinder έκπληξη... Δεν ξέρεις από που θα σου ρθει... Από δεξιά, από αριστερά, από πίσω? Πλευρικά? Δεν ξέρεις... Απλά έρχονται... Έρχονται από το πουθενά και απαιτούν να κάνεις και πιο πέρα για να περάσει... Και το κράνος όχι στο κεφάλι γιατί θα χαλάσει το μαλλί...
Ο κλαμπάτος: Αυτοκίνητο χαμηλωμένο, μουσική τέζα δυνατά... Μουσική τέλος πάντων αυτό το ντάπα ντούπα... Κινητό κλαμπ... Ηχεία στις πόρτες, ηχεία στο πίσω κάθισμα, ηχεία στο πορτ παγκάζ ηχεία παντού... Τι να πεις...
Ο αναλφάβητος: Είναι ο τύπος που το δίπλωμα το πήρε νύχτα... Που δεν ξέρει ότι το STOP σημαίνει σταματώ. Σταματώ και περιμένω να περάσει ο άλλος. Ή σταματώ, ελέγχω και περνάω αφού βεβαιωθώ ότι δεν έρχεται άλλο τροχήλατο όχημα. Οι αναλφάβητοι βλέπουν απλώς το σχήμα. Το θαυμάζουν και περνάνε. Κι όποιον πάρει ο χάρος... Δε βαριέσαι... Αγαπημένη ατάκα «μα είναι σημείο αυτό για να το βάλουν»... Θου Κύριε...
Όταν όλοι αυτοί κυκλοφορούν δίπλα σου έχουν άδικο μετά οι ταξιντζήδες (θα επανέλθω σ' αυτούς σύντομα) που έχουν κομποσκοίνια, εικόνες του Αγίου Χριστόφορου (προστάτης των οδηγών), φωτογραφίες και εικόνες του Παϊσιου και της Παναγίας; Έχουν?! Ε?! Όχι βέβαια...
Ο βιαστικός: Συνήθης τύπος... Οδηγεί νευρικά... Έχει και ρυτίδες έκφρασης... Τρέχει σαν να κάνει test drive στη Μόντσα της Ιταλίας.. Το αυτοκινητάκι του πηγαίνει πότε δεξιά πότε αριστερά εννοείται χωρίς φλας γιατί απλά μπορεί... Είναι ο τύπος που κινείται σε όλες τις λωρίδες γιατί μπορεί ενώ αγαπημένο του αξεσουάρ είναι η κόρνα...
Ο άνετος: Χέρι έξω απ' το παράθυρο -όλο όμως το χέρι όχι το μισό ή ο αγκώνας- χαλαρή μουσική, παίρνει τη μεσαία και πάει... Δεν καίγεται στο γκάζι... Δεν καίγεται γενικώς... Πάει ήρεμα, χαλαρά κι από δω παν κι οι άλλοι...
Ο κορτάκιας: Τι να πεις... Αγαπημένο του οδικό σημείο το φανάρι και λατρεμένη του στιγμή η κίνηση... Κοιτάζει γύρω γύρω... Συνήθως μεσαία λωρίδα για να έχει εποπτεία και της αριστερής και της δεξιάς (λωρίδας... τι φαντάστηκες?!) Γυρίζει, χαμογελάει, καρφώνεται, κλείνει και κανά ματάκι κι αν είναι και σταμάτα ξεκίνα μπορεί να πει και καμιά κουβέντα... Αγαπημένο του αξεσουάρ οι προσωπικές κάρτες που έχουν τηλέφωνο, φαξ, κινητό, μέιλ και διεύθυνση φέισμπουκ... Μην ξεχνιόμαστε... Τελευταία έχουν και twitter...Ο προσεκτικός: Δεξιά λωρίδα φυσικά... Και τα δύο χέρια στο τιμόνι, το κάθισμα κολλημένο μπροστά με το στήθος να ακουμπάει στο τιμόνι, μπορεί και να φοράει γυαλιά μυωπίας για καλύτερη οπτική. Αυτοκίνητο γυαλισμένο, κερωμένο, του κουτιού... Τον ξέρεις τον κυριούλη... Είναι εκείνος που στο πορτ παγκάζ έχει φτερό και ξεσκονίζει το όχημα με κάθε ευκαιρία... Πάει αργά... Ποοοοολύ αργά όμως... Πιο αργά κι από πλάνο του Αγγελόπουλου...
Ηλικιωμένοι: Δεν ανήκουν σε καμία κατηγορία... Είναι κατηγορία μόνοι τους... Ό,τι αυτοκίνητο κι αν οδηγούν αν είναι άνω των 70 είναι ίδιοι... Μπαίνουν στο αυτοκίνητο με τον αέρα που έμπαινε ο Αλεξανδράκης στο κάμπριο και ξεχύνονται στους δρόμους... Ενίοτε φορούν και καπελάκι... Είναι όμως παλικάρια... Φωνάζουν (βρίζουν κιόλας), με το γκάζι το λέει η περδικούλα τους ενώ παράλληλα με την οδήγηση κοιτάζουν και γύρω γύρω... Αγαπημένο είδος ο ηλικιωμένος κορτάκιας... Μου χει τύχει φίλοι... Μου χει τύχει και ε... να βλέπεις ηλικιωμένο να τρώει τυρόπιτα και να φωνάζει (μάλλον βαρύκοο το πουλάκι μου) «πωπω καυλομουρίτσα» (ναι ναι έτσι ακριβώς) δεν είναι και ό,τι πιο κολακευτικό... άλλη ιστορία... άλλη φορά...
Γυναίκες: Εδώ είμαστε. Μια στάση εδώ παρακαλώ. Δεν θα χορέψω ζεϊμπέκικο όπως ο Μητροπάνος αλλά έχω να πω... Ώρες ώρες απορώ γιατί εμείς οι γυναίκες οδηγούμε... Είμαστε καταστροφή. Πρωί Κηφισίας. Πρωί όμως δλδ 7:30 το πρωί. Ύψος Κανατάδικα... Άδειοι οι δρόμοι εγώ αριστερή λωρίδα. Μπροστά μου τζιπ. Πήγαινε με 20-30. Ο λόγος; Η μαντάμ βαφόταν... Ναι ναι έβαζε μάσκαρα η γλυκειά μου και έπρεπε να καθυστερήσει οοοοοοοοοοοολη η λωρίδα... Ε μην ξεφύγει... Ντροπή... Είπα τζιπ? Ναι... Αν δεις όχι στον ύπνο σου αλλά μπροστά σου ή δίπλα σου γυναίκα με τζιπ κάνε ό,τι μπορείς για να την αποφύγεις... Δεν ξέρω γιατί αλλά γυναίκες με τζιπ είναι ό,τι και η Ναπάλμ για το Ναγκασάκι... Καταστροφή...
Ο μηχανάκιας: Οι μύγες των δρόμων... Λειτουργούν σαν το Kinder έκπληξη... Δεν ξέρεις από που θα σου ρθει... Από δεξιά, από αριστερά, από πίσω? Πλευρικά? Δεν ξέρεις... Απλά έρχονται... Έρχονται από το πουθενά και απαιτούν να κάνεις και πιο πέρα για να περάσει... Και το κράνος όχι στο κεφάλι γιατί θα χαλάσει το μαλλί...
Ο κλαμπάτος: Αυτοκίνητο χαμηλωμένο, μουσική τέζα δυνατά... Μουσική τέλος πάντων αυτό το ντάπα ντούπα... Κινητό κλαμπ... Ηχεία στις πόρτες, ηχεία στο πίσω κάθισμα, ηχεία στο πορτ παγκάζ ηχεία παντού... Τι να πεις...
Ο αναλφάβητος: Είναι ο τύπος που το δίπλωμα το πήρε νύχτα... Που δεν ξέρει ότι το STOP σημαίνει σταματώ. Σταματώ και περιμένω να περάσει ο άλλος. Ή σταματώ, ελέγχω και περνάω αφού βεβαιωθώ ότι δεν έρχεται άλλο τροχήλατο όχημα. Οι αναλφάβητοι βλέπουν απλώς το σχήμα. Το θαυμάζουν και περνάνε. Κι όποιον πάρει ο χάρος... Δε βαριέσαι... Αγαπημένη ατάκα «μα είναι σημείο αυτό για να το βάλουν»... Θου Κύριε...
Όταν όλοι αυτοί κυκλοφορούν δίπλα σου έχουν άδικο μετά οι ταξιντζήδες (θα επανέλθω σ' αυτούς σύντομα) που έχουν κομποσκοίνια, εικόνες του Αγίου Χριστόφορου (προστάτης των οδηγών), φωτογραφίες και εικόνες του Παϊσιου και της Παναγίας; Έχουν?! Ε?! Όχι βέβαια...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου