Λένε ότι μια γυναίκα δεν επιτρέπεται να βρίζει... Λένε ότι είναι αντίθετο στη ντελικάτη φύση της να ανοίγει το στόμα και να μοιάζει με εργάτη στη Ζώνη του Περάματος που ουρλιάζει κατηγορώντας και βρίζοντας Θεούς και Δαίμονες... Όχι ότι έχω κάτι με τον εργάτη της Ζώνης... Ίσα ίσα που οι άνθρωποι είναι ήρωες κι έχουν και δίκιο... αλλά όπως συνηθίζω να λέω αυτό είναι μια άλλη κουβέντα...
Το θέμα είναι όμως ότι και μια γυναίκα την πνίγει το δίκιο. Είναι κι αυτή άνθρωπος! Δεν έχει δηλαδή δικαίωμα στην αγανάκτηση; Κι αν έχει πως θα το εκφράσει; Γιατί όλο αυτό πρέπει να αποτυπωθεί και λεκτικά... Ε δε γίνεται να το κρατήσεις μέσα σου... Στο τέλος θα σκάσεις! Όχι, φίλη! Μην αγχώνεσαι!!! Ασφαλώς και θα το εκφράσεις... Απλά αντί να κατεβάσεις όλα τα Ευαγγέλια όλων των θρησκειών θα μάθεις να το τροποποιείς λιγάκι... Έτσι ούτε τη θηλυκότητά σου θα χάσεις, ούτε λιμενεργάτης θα χαρακτηριστείς... Αντίθετα θα αποτελέσεις και παράδειγμα προς μίμηση -αν καταλάβουν τι λες- και το ενδιαφέρον θα προκαλέσεις...
Εκ πείρας μιλάω... Κι εμένα δεν μου αρέσει να βρίζω... Κάτι με ενοχλεί στο να βρίζω χύμα... Αντ' αυτού όμως έχω βρει κάτι εκφρασούλες που... όχι να το παινευτώ αλλά... και ασπροπρόσωπη με έχουν βγάλει, και το σκοπό μου πετυχαίνω και δεν χαρακτηρίζομαι... Αμεεεε... Λοιπόν άκου...
Κοινωνικός κανίβαλος: Ο κοινωνικός κανίβαλος είναι ο τυπάκος που δεν σέβεται τίποτα. Παρκάρει σε θέσεις Ατόμων με Ειδικές Ανάγκες (ΑμΕΑ), ανεβαίνει στο πεζοδρόμιο με το μηχανάκι, βρίζει αδιακρίτως και μουτζώνει κιόλας. Ρίχνει όμως το βασιλικό το φάσκελο... Το θυμάσαι απ' την ταινία; Αυτό! Περπατούσα στην οδό Γκύζη με φορά προς Αλεξάνδρας στο πεζοδρόμιο. Κοιτούσα μπροστά, ευθεία, όταν ξαφνικά άκουσα έναν τύπο να ουρλιάζει και να με βρίζει... Γυρίζω και με έβριζε ο ηλίθιος επειδή ήθελε να περάσει με το μηχανάκι από το πεζοδρόμιο. Τον αποκάλεσα εγώ κοινωνικό κανίβαλο, αυτός χάθηκε στη μετάφραση, με είπε κότα και έτσι συνέχισε... Πολύ γέλιο... Η έκφρασή του όταν άκουσε το «κοινωνικός κανίβαλος» απλά δεν υπήρχε...
Πνευματικά ανάπηρος: Ναι... πλησιάζει τον κοινωνικό κανίβαλο αλλά είναι αυτός που ή θα κάνει σεξιστικό σχόλιο θεωρώντας το εξαιρετικά ευφυές με στόχο να τονίσει την εμορφιά σου ή θα πει κάτι χοντροκομένο με το οποίο θα γελάσει μόνο αυτός όμως ή θα βρει κάτι άλλο να κάνει προκειμένου να δικαιώσει τον τίτλο του. Το σίγουρο είναι ένα. Τον πνευματικά ανάπηρο θα τον ξεχωρίσεις με τη μία. Μια που θα τον κοιτάξεις και μια που θα σιγουρευτείς.
Ζώο, γίδ(ι), γελάδ(ι) αμνοερίφιο: Όταν η απόγνωση σου είναι μεγάλη δεν σου φτάνει μόνο το «ζώο». Θες και κάτι να το συνοδεύσεις. Επιτρέπω την αποκοπή του /ι/ στο γίδι, επειδή τονίζει περισσότερο την ιδιότητα. Το αμνοερίφιο το θες για να τον εντάξεις σε μια ευρύτερη και απροσδιόριστη κατηγορία. Τα ζώα είναι οι αγενείς. Είναι εκείνοι που αδιαφορούν για όλα και που τα κάνουν όλα. Είναι εκείνοι που «κλέβουν» στις ουρές αναμονής, είναι εκείνοι που δεν βλέπουν που πηγαίνουν και σε πατάνε, σε σκουντάνε στο λεωφορείο-μετρό-τραμ-τρόλεϊ-τρένο... Είναι τεράστια η κατηγορία... Και αυτούς θα τους ξεχωρίσεις... Ευκολάκι!
Ανερμάτιστη ύπαρξη: Αυτή είναι σοβαρή κατηγορία και εμπεριέχει αμαρτήματα. Είναι εκείνοι που ξεπερνούν κάθε προηγούμενο. Είναι όλοι αυτοί που κάνουν τη βιολογική τους ανάγκη όπου βρεθούν και όπου βρουν και που δεν έχουν καν τον στοιχειώδη κοινό νου να το κάνουν σε μέρος που να μην φαίνονται. Παράδειγμα φίλη, φίλε αναγνώστη... Πέρυσι. Βράδυ. Κατεχάκη και Κηφισίας προς Ισραηλινή Πρεσβεία (λογικά ξέρεις... αν όχι δεν χάνεις και κάτι). Εγώ με τον Κυριάκο (το τουτού ντε) σταματημένοι περιμένοντας το φανάρι. Βλέπω μια γυναίκα (ο Θεός να την κάνει) και ανεβαίνει στις πρώην εγκαταστάσεις του Filmnet. Γυρίζει, κοιτάει την κίνηση, κάνει και μια γκριμάτσα και τσουπ! τα κατεβάζει και ανακουφίζεται... Αηδίασε η δική μου ύπαρξη... Δεν ξέρω αν έχω σιχαθεί περισσότερο... Το ίδιο κάνουν και πολλοί ταξιντζήδες... Δεν σου χει τύχει; Τέλος πάντων. Ανερμάτιστες υπάρξεις είναι όσοι το παρακάνουν. Είναι οι χειρότεροι... Ιιιιιιιιιιιιιιιου αλλάζω γιατί ανατρίχιασα από τη σιχασιά... ιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιου....
Καθυστερημένε, ζαβό: Είναι ευρεία κατηγορία... Χωράνε όλοι... Όχι οι καλοί... Οι άλλοι που δεν φαίνεται να καταλαβαίνουν τι λες ενώ εσύ το χεις περάσει από χίλια φίλτρα. Είναι εκείνοι που αλλού πατάνε κι αλλού βρίσκονται. Είναι εκείνοι που θα σου κάνουν μια ερώτηση και θα σε τερματίσουν. Παράδειγμα προσωπικό -πάλι-. Πριν χρόνια -όχι πολλά- στο «Ελπίς». Έχω βγάλει κύστη στη μασχάλη, παίρνω την ξαδέρφη και πάμε στο χειρουργικό τμήμα... Δεν είχα αίματα, δεν είχα τίποτε κομμένο πάνω μου. Φαινομενικά υγιέστατη. Χτυπάω την πόρτα -είμαι και ευγενής η ξανθιά- ανοίγω και με ένα χαμόγελο ρωτάω για το χειρουργικό. Ερώτηση που λαμβάνω από γιατρούς «Καλά αφού δεν έχεις αίματα τι δουλειά έχεις εδώ»... Βρε καθυστερημένε και ζαβέ άνθρωπε ήρθα να δω αν κουνιούνται τα κατάρτια... Μα πάνε καλά?! Ήμαρτον δηλαδή...
Βλαμένε, ηλίθιε, γκάου: Έλα παραδέξου το... Δεν υπάρχει περίπτωση... Σίγουρα τα χεις ξεστομίσει... Δεν παίζει... Έλα παραδέξου το... Μεταξύ μας θα μείνει... Είναι οι απρόσεκτοι ή αυτοί που σε βγάζουν ελαφρώς εκτός εαυτού... Τι να πω... Τι να πω...
Τιμωρημένε στην ανυπαρξία σου: Ναι... Το λέω κι αυτό. Τι εννοώ... Τίποτα παραπάνω από αυτό που διατυπώνω. Πρόκειται για τύπους τόσο γκάου που μοιάζουν να είναι τιμωρημένοι από το Σύμπαν. Να έχουν απεμπολιθεί από το βασίλειο των ανθρώπων. Πραγματικά. Ζουν ανάμεσά μας. Είναι κινούμενες απειλές. Είναι σαν χειροβομβίδες που τους έχει φύγει το τσούκου τσούκου (αυτό που αν το αφαιρέσεις η χειροβομβίδα κάνει μπουμ αλλά δεν μου ρχεται η λέξη). Είναι σαν να ζουν για να περιφέρονται προφανώς εις βάρος της δικής σου πολύτιμης ύπαρξης.
Λοβοτομημένε: Πρόκειται για τους τύπους και τις τύπισσες εκείνες που μοιάζουν να έχουν φύγει από φρενοκομείο αφού έχουν υποστεί λοβοτομή. Τα φαντάσματα. Τα ζούδια κατά το κοινώς λεγόμενο. Μόνο άσπρη ρόμπα δεν φορούν. Όλα τα άλλα χαρακτηριστικά είναι ταμάμ... Βραδύτητα, βλέμμα αγελάδας, κινήσεις Αγγελόπουλου... Όλα στο ρελαντί...
Όλα τα παραπάνω ειλικρινά τα χρησιμοποιώ. Έτσι βρίζω... Με στυλ... Τις περισσότερες φορές όσοι δέχονται το δικό μου «υβρεολόγιο» με κοιτούν σαν να χω κατέβει από τον Άρη. Εντάξει αυτό ίσως και να είναι μια μακρινή αλήθεια σε ό,τι αφορά την ύπαρξή μου. Δεν καταλαβαίνουν τι λέω αλλά το ύφος μου είναι αρκετό για να τους πείσει. Γι αυτό σου λέω φίλη... Άσε τα σόκιν και πιάσε τα «κουλτουρέ». Και ο κόσμος μασάει απ' αυτά και εσύ παραμένεις κυρία με το /κ/ κεφαλαίο και στο ύψος είτε του φλατ σου είτε του στιλέτου σου...
Α και κάτι για το τέλος.. .Τα παραπάνω μπορούν να συνδυαστούν άψογα. Μπορείς, δηλαδή, να αποκαλέσεις κάποιον «βρε γίδι καθυστερημένε, ανερμάτιστη ύπαρξη, ζαβέ»... Το καλό μ' αυτά είναι ότι μπορείς να αυτοσχεδιάσεις και να βρεις κι άλλες εκφράσεις που να σε κάνουν πιο... έντονη. Βάλε φαντασία την ώρα που θα τα λες και θα δεις... Δοκίμασέ το και έλα μίλα μου ή μάλλον κάνε μου σχόλιο να μου πεις τι έγινε...
Το θέμα είναι όμως ότι και μια γυναίκα την πνίγει το δίκιο. Είναι κι αυτή άνθρωπος! Δεν έχει δηλαδή δικαίωμα στην αγανάκτηση; Κι αν έχει πως θα το εκφράσει; Γιατί όλο αυτό πρέπει να αποτυπωθεί και λεκτικά... Ε δε γίνεται να το κρατήσεις μέσα σου... Στο τέλος θα σκάσεις! Όχι, φίλη! Μην αγχώνεσαι!!! Ασφαλώς και θα το εκφράσεις... Απλά αντί να κατεβάσεις όλα τα Ευαγγέλια όλων των θρησκειών θα μάθεις να το τροποποιείς λιγάκι... Έτσι ούτε τη θηλυκότητά σου θα χάσεις, ούτε λιμενεργάτης θα χαρακτηριστείς... Αντίθετα θα αποτελέσεις και παράδειγμα προς μίμηση -αν καταλάβουν τι λες- και το ενδιαφέρον θα προκαλέσεις...
Εκ πείρας μιλάω... Κι εμένα δεν μου αρέσει να βρίζω... Κάτι με ενοχλεί στο να βρίζω χύμα... Αντ' αυτού όμως έχω βρει κάτι εκφρασούλες που... όχι να το παινευτώ αλλά... και ασπροπρόσωπη με έχουν βγάλει, και το σκοπό μου πετυχαίνω και δεν χαρακτηρίζομαι... Αμεεεε... Λοιπόν άκου...
Κοινωνικός κανίβαλος: Ο κοινωνικός κανίβαλος είναι ο τυπάκος που δεν σέβεται τίποτα. Παρκάρει σε θέσεις Ατόμων με Ειδικές Ανάγκες (ΑμΕΑ), ανεβαίνει στο πεζοδρόμιο με το μηχανάκι, βρίζει αδιακρίτως και μουτζώνει κιόλας. Ρίχνει όμως το βασιλικό το φάσκελο... Το θυμάσαι απ' την ταινία; Αυτό! Περπατούσα στην οδό Γκύζη με φορά προς Αλεξάνδρας στο πεζοδρόμιο. Κοιτούσα μπροστά, ευθεία, όταν ξαφνικά άκουσα έναν τύπο να ουρλιάζει και να με βρίζει... Γυρίζω και με έβριζε ο ηλίθιος επειδή ήθελε να περάσει με το μηχανάκι από το πεζοδρόμιο. Τον αποκάλεσα εγώ κοινωνικό κανίβαλο, αυτός χάθηκε στη μετάφραση, με είπε κότα και έτσι συνέχισε... Πολύ γέλιο... Η έκφρασή του όταν άκουσε το «κοινωνικός κανίβαλος» απλά δεν υπήρχε...
Πνευματικά ανάπηρος: Ναι... πλησιάζει τον κοινωνικό κανίβαλο αλλά είναι αυτός που ή θα κάνει σεξιστικό σχόλιο θεωρώντας το εξαιρετικά ευφυές με στόχο να τονίσει την εμορφιά σου ή θα πει κάτι χοντροκομένο με το οποίο θα γελάσει μόνο αυτός όμως ή θα βρει κάτι άλλο να κάνει προκειμένου να δικαιώσει τον τίτλο του. Το σίγουρο είναι ένα. Τον πνευματικά ανάπηρο θα τον ξεχωρίσεις με τη μία. Μια που θα τον κοιτάξεις και μια που θα σιγουρευτείς.
Ζώο, γίδ(ι), γελάδ(ι) αμνοερίφιο: Όταν η απόγνωση σου είναι μεγάλη δεν σου φτάνει μόνο το «ζώο». Θες και κάτι να το συνοδεύσεις. Επιτρέπω την αποκοπή του /ι/ στο γίδι, επειδή τονίζει περισσότερο την ιδιότητα. Το αμνοερίφιο το θες για να τον εντάξεις σε μια ευρύτερη και απροσδιόριστη κατηγορία. Τα ζώα είναι οι αγενείς. Είναι εκείνοι που αδιαφορούν για όλα και που τα κάνουν όλα. Είναι εκείνοι που «κλέβουν» στις ουρές αναμονής, είναι εκείνοι που δεν βλέπουν που πηγαίνουν και σε πατάνε, σε σκουντάνε στο λεωφορείο-μετρό-τραμ-τρόλεϊ-τρένο... Είναι τεράστια η κατηγορία... Και αυτούς θα τους ξεχωρίσεις... Ευκολάκι!
Ανερμάτιστη ύπαρξη: Αυτή είναι σοβαρή κατηγορία και εμπεριέχει αμαρτήματα. Είναι εκείνοι που ξεπερνούν κάθε προηγούμενο. Είναι όλοι αυτοί που κάνουν τη βιολογική τους ανάγκη όπου βρεθούν και όπου βρουν και που δεν έχουν καν τον στοιχειώδη κοινό νου να το κάνουν σε μέρος που να μην φαίνονται. Παράδειγμα φίλη, φίλε αναγνώστη... Πέρυσι. Βράδυ. Κατεχάκη και Κηφισίας προς Ισραηλινή Πρεσβεία (λογικά ξέρεις... αν όχι δεν χάνεις και κάτι). Εγώ με τον Κυριάκο (το τουτού ντε) σταματημένοι περιμένοντας το φανάρι. Βλέπω μια γυναίκα (ο Θεός να την κάνει) και ανεβαίνει στις πρώην εγκαταστάσεις του Filmnet. Γυρίζει, κοιτάει την κίνηση, κάνει και μια γκριμάτσα και τσουπ! τα κατεβάζει και ανακουφίζεται... Αηδίασε η δική μου ύπαρξη... Δεν ξέρω αν έχω σιχαθεί περισσότερο... Το ίδιο κάνουν και πολλοί ταξιντζήδες... Δεν σου χει τύχει; Τέλος πάντων. Ανερμάτιστες υπάρξεις είναι όσοι το παρακάνουν. Είναι οι χειρότεροι... Ιιιιιιιιιιιιιιιου αλλάζω γιατί ανατρίχιασα από τη σιχασιά... ιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιου....
 | |
| Αυτό ακριβώς εννοώ με το στυλ... |
Βλαμένε, ηλίθιε, γκάου: Έλα παραδέξου το... Δεν υπάρχει περίπτωση... Σίγουρα τα χεις ξεστομίσει... Δεν παίζει... Έλα παραδέξου το... Μεταξύ μας θα μείνει... Είναι οι απρόσεκτοι ή αυτοί που σε βγάζουν ελαφρώς εκτός εαυτού... Τι να πω... Τι να πω...
Τιμωρημένε στην ανυπαρξία σου: Ναι... Το λέω κι αυτό. Τι εννοώ... Τίποτα παραπάνω από αυτό που διατυπώνω. Πρόκειται για τύπους τόσο γκάου που μοιάζουν να είναι τιμωρημένοι από το Σύμπαν. Να έχουν απεμπολιθεί από το βασίλειο των ανθρώπων. Πραγματικά. Ζουν ανάμεσά μας. Είναι κινούμενες απειλές. Είναι σαν χειροβομβίδες που τους έχει φύγει το τσούκου τσούκου (αυτό που αν το αφαιρέσεις η χειροβομβίδα κάνει μπουμ αλλά δεν μου ρχεται η λέξη). Είναι σαν να ζουν για να περιφέρονται προφανώς εις βάρος της δικής σου πολύτιμης ύπαρξης.
Λοβοτομημένε: Πρόκειται για τους τύπους και τις τύπισσες εκείνες που μοιάζουν να έχουν φύγει από φρενοκομείο αφού έχουν υποστεί λοβοτομή. Τα φαντάσματα. Τα ζούδια κατά το κοινώς λεγόμενο. Μόνο άσπρη ρόμπα δεν φορούν. Όλα τα άλλα χαρακτηριστικά είναι ταμάμ... Βραδύτητα, βλέμμα αγελάδας, κινήσεις Αγγελόπουλου... Όλα στο ρελαντί...
Όλα τα παραπάνω ειλικρινά τα χρησιμοποιώ. Έτσι βρίζω... Με στυλ... Τις περισσότερες φορές όσοι δέχονται το δικό μου «υβρεολόγιο» με κοιτούν σαν να χω κατέβει από τον Άρη. Εντάξει αυτό ίσως και να είναι μια μακρινή αλήθεια σε ό,τι αφορά την ύπαρξή μου. Δεν καταλαβαίνουν τι λέω αλλά το ύφος μου είναι αρκετό για να τους πείσει. Γι αυτό σου λέω φίλη... Άσε τα σόκιν και πιάσε τα «κουλτουρέ». Και ο κόσμος μασάει απ' αυτά και εσύ παραμένεις κυρία με το /κ/ κεφαλαίο και στο ύψος είτε του φλατ σου είτε του στιλέτου σου...
Α και κάτι για το τέλος.. .Τα παραπάνω μπορούν να συνδυαστούν άψογα. Μπορείς, δηλαδή, να αποκαλέσεις κάποιον «βρε γίδι καθυστερημένε, ανερμάτιστη ύπαρξη, ζαβέ»... Το καλό μ' αυτά είναι ότι μπορείς να αυτοσχεδιάσεις και να βρεις κι άλλες εκφράσεις που να σε κάνουν πιο... έντονη. Βάλε φαντασία την ώρα που θα τα λες και θα δεις... Δοκίμασέ το και έλα μίλα μου ή μάλλον κάνε μου σχόλιο να μου πεις τι έγινε...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου